فناوریهای نوین برای کمک به کنترل تغییرات آب و هوایی(بخش اول)

شنبه ، 7 آذر 1394 ، 09:53

بانکی دات آی آر: تغییرات آب و هوایی یکی از مشکلات عمده بشر است و پژوهشگران در مناطق مختلف جهان سعی دارند با ابتکاراتی جدید، تا جای امکان از بروز این مشکل یا تشدید آن جلوگیری کنند.

در اینجا با ارائه ی مثالهایی از پروژه های دوستدار محیط زیست، و در قالب پاسخ به پرسشهایی مانند اینکه چگونه می توان با دفن دی اکسید کربن در اعماق زمین، از ورود این گاز آلاینده به اتمسفر جلوگیری کرد؟ آیا می توان بالونهایی سازگار با محیط زیست را جایگزین هواپیماهای مدرن کرد؟ و آیا می توان بطور وسیع انرژی باد را در شهرها و برای مصارف خانگی به کار برد؟ ، به برخی تلاشها در راستای کنترل تغییرات آب و هوایی خواهیم پرداخت.

تزریق دی اکسید کربن به زمین؛ ایسـلنـد
جزیره ایسلند بطور قابل توجهی به انرژی زمین گرمایی، به عنوان یکی از سبزترین منابع انرژی متکی است اما بخارات زیرزمینی در این منطقه که منشا آتشفشانی دارند، حاوی دی اکسید کربن زیادی است که می تواند با ورود به جو، به محیط زیست آسیب بزند.
نیروگاههای زمین گرمایی در این منطقه دی اکسید کربن زیادی منتشر نمی کنند. مثلا نیروگاه Hellisheiði در ایسلند با تولید 300 مگاوات برق، سالانه حدود 40 تن دی اکسید کربن تولید می کند که حدود 3درصد از میزان تولید دی اکسید کربن در نیروگاههای مشابهی با سوخت فسیلی است. با این وجود مهندسان در این نیروگاه در تلاشند تا از انتشار همین میزان کم در جو نیز جلوگیری کنند.

راه حلی که در این مکان برای حل مشکل دی اکسید کربن استفاده شده را می توان در سایر صنایع نیز به کار برد. مهندسان در این نیروگاه به جای انتشار دی اکسید کربن و دیگر گازها در هوا، آنها را با آبِ حاصل از بخارات خارج شده از زمین مخلوط کرده و دوباره به اعماق زمین تزریق می کنند.
در این پروژه، بخار به کمک توربین به سمت مخازنی هدایت و در آنجا متراکم می شود و از حالت گاز به حالت مایع درمی آید. مهندسان پروژه گازهایی مانند دی اکسید کربن و سولفید هیدروژن را در این آب حل کرده و دوباره آن را به زمین تزریق می کنند، به عبارتی با این روش می توان هر گازی را که از زمین خارج می شود دوباره به آن تزریق کرد.

پمپهای قدرتمند، آبِ گازدار را به عمق پانصد متری زمین تزریق می کنند و به این ترتیب اطمینان می یابند که دی اکسید کربن وارد فضای جو نمی شود.
مهندس مخازن این طرح می گوید: "ما اکنون در مرکز تزریق هستیم. جایی که دی اکسید کربن در آب حل شده و دوباره به زمین برمی گردد. ما باید مطمئن شویم که این گازها به اندازه کافی در عمق قرار گرفته اند و فشار ستون آبی که در بالای گاز قرار دارد، برای حفظ گازها در آن اعماق کافیست".
ایسلند جزیره ای است که عمدتا از سنگ بازالت ساخته شده است. این سنگهای آتشفشانی، نقش مهمی در جذب دی اکسید کربن دارند. واکنش شیمیایی آنها با آب گازدار باعث می شود درنهایت دی اکسید کربن به مواد معدنی جامد تبدیل شود. بافتهای بازالتی به دلیل ترکیب شیمیایی سنگ بازالت، برای تزریق دی اکسید کربن مناسب هستند. سنگهای بازالت حاوی مقدار زیادی کلسیم، آهن و منیزیم هستند و این مواد برای سخت کردن ترکیب دی اکسید کربن در زیر زمین لازمند.

آزمایشها در دانشگاه ایسلند با استفاده از پودر سنگ بازالت برای شبیه سازی فرآیندهای زیرزمینی، دوام این روش را نشان داده اند. دانشمندان ابتدا پیش بینی می کردند که تبدیل دی اکسید کربن به ماده معدنیِ جامد حدود پنج سال زمان ببرد اما تحقیقات اخیر نشان داده است که سرعت انجام این فرایند سریعتر از پیش بینی ها و بیش از انتظارات است.

نمونه های گرفته شده در نیروگاه Hellisheiði ایسلند نشان می دهند که دی اکسید کربن پس از یکسال به کلسیت جامد تبدیل می شوند، پنج برابر سریعتر از آنچه انتظار می رفت.

ادامه دارد...
برگرفته از Euronet

مترجم: مهرداد دستورانی

 

► کدام کسب و کارها بهترین خدمات مشتری را ارائه میدهند؟
مهمترین منابع برای مراجعه ی جویندگان کار ◄

مطالب مرتبط
بنر