تاریخچه ای جالب از دستگاه های خودپرداز

ATM ، مخففی از عبارت Automated Teller Machine است. هر چند در ترجمه لفظی، ماشین سخنگوی خودکار معادل فارسی آن می باشد اما این دستگاه با نام خودپرداز بانک در سیستم بانکداری و مردم فارسی زبان ایران شناخته شده است.

به گزارش بانکی دات آی آر، از آن جایی که ATM یا همان خودپرداز های بانکی در سیستم بانکداری سراسر جهان جایگاه بسیار مهم و حیاتی یافته اند توجه به چگونگی ظهور و بروز آن در سیستم بانکداری و آینده ای که در پیش دارد اهمیت دو چندان یافته است.

نظریه امکان ارائه خدمات جزیی بانک به صورت خودپرداز به صورت مستقل اما همزمان در کشورهای ژاپن، سوئد ، آمریکا و انگلیس دنبال می شد. لوتر گئورگ سیمجیان در آمریکا اولین بار با اختراع اولین ماشین خودکار شمارش پول و بسته بندی آن جرقه های امید امکان تولید دستگاه خودپرداز بانکی را شعله ور تر کرد. هر چند به نظر می رسد که تلاش سیمجان برای تولید این دستگاه از سال 1959 آغاز و در سال 1960 به ثمر نشست ، اما ورود آن به سیستم و پذیرش اختراع وی در حد تولید منظم آن سه سال به طول انجامید. یکی از دلایل این تاخیر عدم پذیرش و اعتماد مشتریان به دستگاه به شمار می رود. در سال 1961 سیتی بنک آمریکا دستگاه را در شعبه نیویورک راه اندازی می کند اما باعدم استقبال مشتریان مواجه می شود و بعد از 6 ماه آن را جمع آوری می کند.

از سوی دیگر دستگاهی که تنها قادر به شمارش پول در اختیار مشتری باشد نیازهای بانک ها را رفع نمی کرد و دغدغه بیشتر بانک های آمریکا و اروپا و آسیا در زمینه توزیع پول به مشتریان و انبوه مراجعین به شعب و خدمات به آنان به شمار می رفت.

اولین دستگاه توزیع پول در سال 1966 در توکیو ژاپن مورد استفاده قرار گرفت. هر چند این دستگاه از شهرت لازم در زمان خود به عنوان اولین اختراع مهم در این زمینه برخوردار نشد، اما به نظر می رسید که کاملا با کارت های اعتبار فعال می بود و تعادل کافی را بین دسترسی شخص با حساب جاریش برقرار می کرد. به هر حال ورود دستگاه به بازار جهانی از روند سرعتی لازم برخوردار نبود و بازار بین الملل استقبال لازم را از آن به عمل نیاورد.

هم زمان با این رویداد ها، مهندسان سوئدی و انگلیسی نیز تلاش خود را برای اختراع و تولید یک دستگاه خودپرداز مناسب در طی دهه 60 میلادی ادامه می دادند. اولین نمونه این دستگاه که توسط بانک بارسلی در شمال لندن در انگلستان به کار برده شد به واسطه تبلیغات و سعی در جلب اعتماد مردم، موجب تحولات بزرگی در سیستم بانکداری این کشور شد.

جان شفرد بارون به عنوان طراح این ماشین در سطحی پیشرفته تر از نمونه های قبلی، اختراع را به نام خود ثبت کرد و بدین وسیله در سال 2005 جایزه اختراع خود را دریافت کرد.

خبرهای مرتبط را نیز بخوانید / ادامه خبر پس از لینک ها

قطعی که خسارت های میلیونی به جای گذاشت

5 تفاوت استفاده دختر ها و پسر ها از خودپرداز

گزارش تصویری / خودپردازی که طلا می دهد

مراحل دزدی از یک زن در چین + عکس

دستگاه اختراعی شفرد قادر بود با یک شماره شناسایی خاص مشتری به اموری از قبیل پرداخت چک مشتریان بپردازد. این درست زمانی است که هنوز کارت های تحت عنوان کارت شناسایی مشتریان بانک یا عابر بانک اختراع نشده بود.

این بار اختراع شفرد با استقبال سایر بانک ها در نقاط دیگری از دنیا از قبیل بانک های سوئد و سایر نقاط اروپا مواجه شد و در مدت زمان کمی گسترش قابل توجهی داشت . در سال 1969 بود که سیستم بانکداری آمریکا نیز سعی کرد این دستگاه را به نظام بانکداری خود وارد کند.

حق ثبت اختراع و ارتقا این دستگاه تا سال 1973 به مهندسین و پژوهشگران زیادی در این زمینه اعطا شد. جان دیوید ادوارد، لئونارد پرکینز، جان هنری دونالد، پیتر لی چپل، سین بنجامین نیوکمب و مالکن دیوید رو ، از جمله نام هایی هستند که در این عرصه تلاش کردند و نام خود را در میان پژوهشگران و مخترعین ثبت کردند.

تا زمانی که کارت های با نوار مغناطیسی جدید اختراع شدند، خدمات این دستگاه ها به دریافت و پرداخت وجه محدود می شد. با ورود کارت های مغناطیسی و ارتقا هر چه بیشتر قابلیت ها و امنیت آنان، دستگاه های خودپرداز نیز قابلیت های ارائه خدمات خود را حسب شرایط ارتقا دادند. بین سال های 1960 تا 1966 تلاش برای اختراع کارت های شناسایی مشتریان بانک ها به گونه ای که علاوه بر کمک به سیستم بانکداری امکان تقلب و دزدی از سیستم کاهش یابد آغاز شد. سال 1966 آنتونی دیویس اولین اختراع خود را در این زمینه به ثبت رساند. او با به کاربردن مواد خاصی از جمله نوعی کربن درکارت ها و دادن امکان مغناطیسی بدین وسیله تا حد ممکن دخالت انسان را در سیستم کاهش داد و به دستگاه های خود پرداز سپرد.

در سال 1968 تا 1970 کارت های مغناطیسی مشتریان بانک ها با افزایش قابلیت ها و امنیت خود به بازار تجارت آمریکا راه یافت و به دلیل تسهیل مبادلات اقتصادی تحولات بزرگی را در این زمینه رقم زد. به طوری که شرکت های بزرگی چون NCR و IBM از تولید سیستماتیک آن کاملا استقبال کردند.

طی سال های 1968 تا 1972 تحولات هر روزه و سریع در زمینه ساخت و گسترش امکانات دستگاه های خودپرداز همگام با پیشرفت تکنولوژی در زمینه های کامپیوتری صورت گرفت. نام مستعار ATM از همان زمان رایج شد.

با حمایت سرمایه داران شرکت های بزرگ صنعتی از دستگاه های خود پرداز ، کم کم این دستگاه برای هر بانکی حکم یک امر حیاتی را یافت.

امکان کم کردن مراجعه حضوری مشتریان و سپردن آن به سیستم پاسخگوی خودکار تنها یک جنبه کار می بود. کم کردن فرسایش اسکناس و انجام بسیاری از نقل و انقالات به صورت مجازی از طریق دستگاه ها ، صرفه جویی های اقتصادی بسیاری را به همراه داشت. زمان رسیدگی به امور مهم مشتریان و رضایت آنان هر روزه ابعاد مهم تری را به خود اختصاص می داد. زمانی که اینترنت و نرم افزارهای شبکه ای کامپیوتر نیز هر روز بیش از گذشته به کمک این اختراع آمد، دیگر نادیده گرفتن چنین امکانی غیر قابل تصور می نمود.

صرفه های اقتصادی این اختراع که جرقه آن تنها از یک شمارشگر خودکار پول رغم خورد ، باورنکردنی است. منافع این دستگاه مشهور به ATM چنان بالاست که شما در فقیرترین کشورهای اقتصادی نیز حضور آن را لازم و غیر قابل چشم پوشی می بینید.

پیش بینی می شود با توجه به سرعت پیشرفت تکنولوژی شاهد تحولات هر چه بیشتری در زمینه امور بانکداری غیرحضوری و دستگاه های خودپرداز باشیم.

عقب ماندن از این مسیر پیشرفت مطمئنا برای هر کشوری تبعات اقتصادی بزرگی را به همراه خواهد داشت.