بانکی دات آی آر: اپلیکیشنهای پرداخت موبایلی با وجود اینکه بصورتی کند و تدریجی مورد اقبال قرار گرفتند، اما منبع آینده گسترش روابط، تعیین نرخ ها و پتانسیل وفاداری مشتری خواهند بود. باوجود اینکه چندین گزینه ی همکاری برای سازمانهای بانکی وجود دارد، آیـا زمان آن فرا رسیده است که بانک ها و اتحادیه های اعتباری جایگزینی اختصاصی را مد نظر قرار دهند؟
سهولت رخنه کردن
به عنوان مثالی از خطرات امنیتی تجربه شده، سرویس CurrentC در طی دوره ی انتشار "نسخه ی بتا"ی خود، مورد رخنه و نفوذ هکرها قرار گرفت. همانطور که می توان تصور کرد، اگر یک کیف پول دیجیتال اطلاعات کارت اعتباری را از دست دهد، مصرف کنندگان به وحشت خواهند افتاد و همین امر هم وجهه ی کیف پول دیجیتال و هم برند و موقعیت تجاری ارائه دهندگان کارت را نابود خواهد کرد. به تازگی و زمانی که برخی از بانک ها تصمیم به تعبیه ی فن آوری های امنیتی برای حفاظت از اپلیکیشنهای پرداخت موبایلی خود گرفتند، همان فن آوری را درصورت ادغام و یکپارچه سازی می توان برای حفاظت از اپ های بانکداری موبایلی نیز بکار برد. این گزاره، موضوع داشتن اپلیکیشن بانکداری و پرداخت موبایلی امن و یکپارچه ی خاص خود را، برای بانک ها و صادر کنندگان کارت پررنگ تر میکند.
در خلال بحث در مورد گزینه ی استفاده از یک ارائه دهنده ثالث کیف پول دیجیتال، شایان ذکر است که تمامی این ارائه دهندگان سهم و بخشی از تراکنش را میخواهند. بدیهی است که آنها برای کسب سود به این عرصه پا گذاشته اند؛ با نگاهی به برخی عملکردهای این سرویسها در سال 2015، میتوان به این امر اذعان کرد. سرویس Looppay، در تبلیغات با عنوان پذیرفته شده ترین کیف پول موبایلی معرفی میشود و ارائه ای از سامسونگ است؛ Paydiant، یک پلت فرم سفید برای پرداختهای موبایلی، وفاداری مشتری، پیشنهادات و غیره، ارائه ای از پـِی پـَل (Pay Pal)؛ و نهایتا سرویس Softcard (که قبلا ISIS نام داشت)، کیف پول موسوم به NFC ارائه ای از گوگل.
دغدغه ها درخصوص حفظ حریم خصوصی
حفظ حریم خصوصی یکی دیگر از نگرانی های کلیدی است، زیرا ارائه دهندگان ثالث کیف پول دیجیتال برای محاسبه ی سهم خود از هر تراکنش، داده های معاملات انجام شده ی هر مشتری را میخواهند. بانک با بی میلی مجبور به اشتراک گذاری داده های تراکنشها میشوند، اطلاعاتی که می توانند توسط ارائه دهندگان ثالث کیف پول دیجیتال، برای مقاصد دیگری نیز مورد استفاده قرار گیرند. این یکی از دلایل اینست که ارائه دهندگان ثالث کیف پول دیجیتال می توانند نقش "مار در آستین" را برای بانکها و صادر کنندگان کارت داشته باشند، عناصری که سربزنگاه کنترل کار را در دست میگیرند. در حال حاضر، بسیاری از ارائه دهندگان کیف پول دیجیتال در بازار پرداخت جدید و تازه کار هستند برای گسترش نفوذ خود به بانکها نیاز دارند.
این مطالب بحث را به معرفی یکی دیگر از عوامل جالب توجه میکشاند: رابطه ی مصرف کننده. اگر یک بانک خود صاحب کیف پول دیجیتال باشد، شانس خود را برای گسترش یافتن و ارائه ی خدماتی مانند کوپن ها/انگیزش های موبایلی، بارکد، و اطلاعات آگاهی بخش مربوط به محصولات جدید را ، افزایش میدهد؛ درصورتیکه بانکها مشترک یه سرویس ثالث کیف پول دیجیتال باشند، امکان انجام اقدامات مذکور را نخواهند یافت. روابط مستقیم مصرف کننده نیز به بانک ها این امکان را میدهد تا دست به نوآوری پیرامون محصولات و خدمات خود زده و مستقیما مصرف کنندگان و مشتریان خود را تحت تاثیر قرار دهند. با این حال، اگر بانک ها و صادر کنندگان کارت از طریق کیف پول دیجیتال ثالثی وارد عمل شوند، قابلیت نوآوری و ارتباط شان محدود شده و دیگر دارای ارتباطی مستقیم با کاربران و مشتریان نیستند.
ادامه دارد...
برگرفته از thefinancialbrand
مترجم: مهرداد دستورانی
► بهینه سازی تجربه ی حضور در شعبه با ابزارهای زمانبندی قرار ملاقات(بخش اول)
تعریف جدیدی از سهولت در بانکداری( بخش دوم) ◄
