گزارشی جالب از ورزشی با هزینه معادل حقوق دو ماه یک کارمند!

بام تهران و پیست اسکی توچال در یکی از جمعه های سرد دی ماه پایتخت محل دیدار جوانانی بود که برای اسکی به این پیست آمده بودند. به محض ورود به پارکینگ با هجوم ماشینهای گرانقیمت و آخرین مدل با قیمتهایی نجومی از ۵۰ میلیون تا ۳۵۰ میلیون مواجه شدم، نوع گویش و پوشش جوانان این منطقه شاید به ارتفاع همین قله با جوانان همسن و سالشان در حومه کم ارتفاع شهر متفاوت است. در روزهای برفی و سرد زمستان‌های تهران، اسکی در دامنه‌های رشته کوه البرز، شمالی‌ترین نقطه‌ی تهران که به آن لقب بام تهران داده اند، انتخاب خوبی برای ورزش و تفریح به شمار می آید، گرچه این انتخاب به قشر مرفه جامعه اختصاص دارد.

به گزارش بانکی دات آی آر از دی نا، مهراد ممقانی زاده ورزشکار و مربی اسکی در گفتگویی هدف از اسکی کردن در میان اکثر جوانان را خودنمایی و جلب توجه جنس مخالف عنوان کرد.

وی در تشریح دیدگاه خود گفت: متاسفانه بسیاری از جوانان که به پیست های مختلف اسکی مراجعه می کنند از جنبه های ورزشی اسکی غافلند و هدف از حضورشان عمدتا جلب توجه جنس مخالف و خودنمایی در میان دوستان و حاضران در پیست است، که این مساله باعث از بین رفتن بسیاری از حرمتهای موجود در پیست بین مربی و ورزشکار شده است.

فدراسیون اسکی ایران در سال ۱۳۲۳ تاسیس گردیده و در سال ۱۳۳۴ بطور رسمی به عضویت فدراسیون جهانی اسکی در آمد .

ممقانی زاده درمورد پیست های موجود در تهران گفت: در تهران ۴ پیست وجود دارد ، پیستهای توچال،شمشک،دیزین و دربندسر.

پیست توچال بخاطر ارتفاع زیاد و پشت به آفتاب بودن اولین پیستی است که در اوایل آذرماه باز می شود و تا اواخر اردیبهشت امکان اسکی کردن در آن موجود است.

پیست شمشک بخاطر شیب زیاد،قوس ها و کوچه های بسیار مناسب اسکی آلپاین است و به غیر از ورزشکاران حرفه ای که رغبت بسیاری در اسکی کردن در آن دارند ، عموم مردم بخاطر سخت بودن مسیر آن، استقبال خوبی از آن نمی کنند.

پیست دیزین بزرگترین پیست بین این پیست هاست و شاید بتوان گفت بخاطر هجوم بسیار جمعیت به این پیست، آنرا شلوغترین پیست کشور در فصل اسکی نامید.

وی خاطر نشان کرد: متاسفانه در ایران پیست مصنوعی نداریم اما در سال جاری پیست دربند سر دستگاههای برف ساز از خارج از کشور وارد کرده است که آب را تبدیل به برف می کند و بین یک الی سه ماه فصل اسکی را طولانی تر می کند.

با وجود هزینه‌ها و قیمت‌های گزاف این ورزش و مسافت طولانی، صبح‌های جمعه، جوانان تهرانی با چوب‌های اسکی که بر باربند ماشین‌هایشان بسته‌اند به پیست‌های اسکی می‌روند و سعی می‌کنند جمعه‌ ای خاطره‌انگیز را در جمع دوستانشان دور از شلوغی شهر بگذرانند، در حالی که در حومه شهر جوانانی که از اقشار پایین دست جامعه هستند عموما تنها سرمایه شان توپی است که در زمین های خاکی به دنبال آن می دوند.

این ورزشکار و مربی اسکی درباره افراد حاضر در پیست اسکی گفت: افرادی که در حال حاضر برای اسکی به پیستهای مختلف مراجعه می کنند اکثرا قشر مرفه و سرمایه دار جامعه هستند چرا که هزینه های اسکی کردن بسیار بالاست برای فردی که قصد اسکی کردن دارد و نیازمند خرید وسایل مورد نیاز اسکی می باشد رقمی بین یک میلیون تومان تا نه میلیون تومان نیاز است تا بتواند ما یحتاج خود را تهیه کند که این قیمتها بسته به برند و مارک کالاهای ورزشی می باشد، برای مثال گرانترین شلوار اسکی در حال حاضر به قیمت دو میلیون و سیصد هزار تومان است که نوه یکی از سرمایه داران و سهامداران مطرح کشور در عرصه های اقتصادی و تجاری کشور آنرا برای اسکی کردن خریداری کرده است که معادل حقوق شش ماه یک کارمند ساده است.

هزینه های اسکی در فصل اسکی حدودا روزانه ۲۵۰۰۰ تومان بلیط ورودی است و در کنار آن هزینه صبحانه،ناهار که عادتا گرانتر از قیمتهای شهر است و هزینه های رفت و آمد اضافه می شود که در مجموع رقمی بین ۶۰۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰ تومان برای افراد است.

علاوه بر این بسیاری از علاقه مندان به اسکی در شش ماهه دوم سال اقدام به اجاره “شله” یا سوئیت در هتل های واقع در پیست می کنند، “شله” خانه های کوچکی ست که در اطراف پیست ساخته می شود و تقریبا رقمی معادل یک میلیون تومان برای اجاره ماهانه آن پرداخت می کنند که این رقم توسط اجاره دهنده به صورت شش ماهه یکجا گرفته می شود. معمولا علاقه مندان به اسکی هفته ای ۳ تا ۴ روز را در پیست سپری می کنند.

ممقانی زاده علت گرانی لوازم اسکی را نبود تولید داخلی از این محصولات عنوان کرد و گفت: اکثر لوازم اسکی توسط برندهای معتبر تولید و عرضه می شود و در کشور تولید نمی شود که این مساله یکی از دلایل گرانی لوازم اسکی می باشد، در کنار این مساله حضور افراد مرفه و چشم و همچشمی بین آنان است که برای جلب توجه بیشتر عموما سعی در تهیه لوازم و لباس های گرانتر و با مارک های معتبر می گیرند، که این مساله باعث تقاضای بیشتر و قیمتهای گزافتر از سوی برخی فروشندگان سودجو شده است که گاها حتی دست به ابداعات عجیبی در نوع لباس و لوازم می زنند و به این بهانه هزینه های نجومی دریافت می کنند.

آزادی در پوشش برای دختران و عدم ترس از رابطه‌ی آزاد دوستانه برای دخترها و پسرها پیست‌های اسکی تهران را به مکانی تفریحی و ایده‌آل مبدل ساخته و همین موجب می‌شود که علی‌رغم هزینه‌ی نسبتا زیاد اسکی، پیست‌ها مملو از جوانان باشد.

ممقانی در مورد رده سنی افراد حاضر در پیست گفت: رده سنی اسکی بازان معمولا بسته به پیست تغییر پیدا می کنند برای مثال پیست توچال به علت موقعیت جغرافیایی آن که در داخل شهر تهران واقع است اکثرا نوجوانان و جوانان بین ۱۵ تا ۲۵ سال هستند که بنا به دلایلی مانند دور بودن پیست های دیگر به این پیست مراجعه می کنند، پیست های شمشک، دیزین و دربندسر نیز عموما از ۲۰تا ۳۵ سال می باشند و عادتا هیچ محدودیت سنی برای اسکی کردن وجود ندارد.

این ورزشکار و مربی اسکی گفت: اسکی برای حدود بیست ‌درصد افراد حاضر در پیست، یک ورزش محسوب می‌شود و برای باقی افراد تنها یک تفریح است. شاید یکی از دلایل مظلوم واقع ‌شدن اسکی به عنوان ورزش، آموزش پرورش و دانشگاه‌ها هستند که تلاشی برای معرفی و گسترش آن در بین قشر دانش آموز و دانشجو نمی کنند، در حالی که می توان با تبلیغات و قراردادن امکانات مناسب به اشاعه این ورزش پرداخته و چه بسا شاهد حضور اقشار مختلف جامعه در این رشته ورزشی باشیم.

ممقانی در پایان اسکی را یک ورزش محرک و جذاب توصیف کرد و گفت: اسکی یکی از ورزشهایی است که بیشترین میزان کالری را از بدن می گیرد و باعث نشاط در ورزشکار می شود، اما این ورزش برای افرادی که از ارتفاع ترس و دلهره دارند توصیه نمی شود و مطمئنا برای این گونه افراد مشکل ساز خواهد شد.

بی گمان اسکی با هزینه های گزاف خود بیش از آنکه ورزش باشد تفریحی است که قشر مرفه جامعه با چشمانی بسته به زخمهایی که خوره وار روح و جسم قشر پایین دست جامعه را می خورد و می تراشد، خود را به زیباییهای ظاهری آن پیوند داده اند تا در ارتفاعی بالاتر از مرزهای سیاه زندگی جنوب شهر، به دامان سفید شمال شهر بگریزند.

اخبار منتخب بانکی:

============