پروژه ای دیگر از انتقال انرژی به اروپای تشنه انرژی امضا شد اما هیچ نامی از ایران در میان نبود.
تاریخ تکرار می شود . همان اتفاقی که بر سر منافع ایران در پروژه انتقال نفت باکو به جیهان افتاد و دست ایران از پروژه انتقال انرژی از حوزه خزر به اروپا خالی ماند این بار در پروژه گازی دیگری تکرار شد که می توانست نام دومین کشور برخوردار از نعمت گاز در جهان را در صدر خود داشته باشد.
باید به سادگی اعتراف کنیم که در پروژه نیز تنها ماندیم و این در حالی است که ظرفیت تولید شبکه گازی ما امروز باید خیلی بیشتر از اینها بود ما امروز در شرایطی که روی دریایی از گاز قرار داریم نه یک صادر کننده گاز که یک کشور وارد کننده نیز هستیم و حتی کشوری مانند ترکمنستان هم می تواند در سرمای زمستان ، لوله های گاز را بر روی ما ببندد و باج خواهی کند!
در سال های گذشته جذب سرمایه گذاری خارجی برای فعال ساختن میدان های گازی جدید و توسعه پروژه پارس جنوبی بسیار کند بوده است و این کندی یا توقف باعث شده تا علی رغم داشتن بزرگ ترین میدان های گازی در جهان – پس از روسیه – ظرفیت تولید متناسب با ذخایر عظیم خود نداشته باشیم و دستمان از بازار جهانی گاز کوتاه باشد.
مشکل دیگری که برای حضور ما در پروژه هایی همچون نابوکو وجود دارد مخالفت های سیاسی است که از جانب واشنگتن به کشورهای اروپایی تحمیل می شود تا ایران را وارد بازی خود نکنند.
اما هر چه هست بار دیگر پروژه ای بزرگ و دارای تاثیرات ژئو پلتیک و ژئواستراتژیک امضا شد و ما نه در سر صف بودیم و نه در ته آن .
در حالی که کشور ترکیه با وجودی که حتی قطره ای از آنچه که ما زیر سنگ های قطور فلاتمان داریم را ندارد، توانسته است هم خود را به کریدور انتقال نفت به اروپا تبدیل کند(خط انتقال نفت باکو –جیهان ) و هم کشور خود را پذیرای لوله های انتقال گاز – که برای اروپا در حکم رگ های خون رسان است – کند .
و ما ماندیم و همچنان می مانیم تا شاید زمانی دیگر؛ ولی در عین حال به خودمان قوت قلب می دهیم و بر پتانسل های بالقوه خود همچنان مباهات می کنیم که کشوری هستیم که روی دریایی از نفت و گاز قرار داریم !
البته شنیده ها حاکی است که ترکیه به طور جدی خواهان حضور ایران در این پروژه است و رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه خواستار حضور ایران در این پروژه شده است .
البته دلیل اصلی حمایت ترکیه از حضور ایران در این پروژه این است که ترکیه و اروپا بر سر میزان گاز دریافتی ترکیه از این خط لوله اختلاف دارند؛ ظاهرا ترک ها می خواهند در مسیر انتقال، از این خط لوله برای مصارف خود گاز بگیرند که این امر با روی خوش اروپا که به کل گاز نیاز دارد ، مواجه نشده است.
در چنین شرایطی تزریق گاز ایران در این خط و افزایش حجم انتقال گاز از خط لوله نابوکو می تواند دست ترکیه را در برداشت بیشتر از این خط لوله بازتر کند .
اما به هر حال باز جای شکرش باقی است در این زمینه با توجه به اینکه منافع ملی ترکیه ایجاب می کند که گاز ایران هم به این خط لوله وصل شود شاید کاری که را که ما نمی توانیم برای خود کنیم با پیگیری های آنکارا به سرانجام برسد و سهمی را هم به ما بدهند!
منبع: سایت خبری عصر ایران
