بانکی دات آی آر: در كشور ما نيز اين پديده از بيكاري و نبود فرصت‌هاي شغلي با درآمدهاي مكفي نشأت گرفته و افراد براي رهايي از فشار بيكاري و جبران مخارج زندگي خود و خانواده‌هاشان، كار كردن دركشورهاي ديگر را انتخاب مي كنند. اما اين امر از مسيرقانوني بسيار زمان‌بر و هزينه سنگيني به دنبال دارد. لذا افراد براي رسيدن به مرزهاي كشورهاي مقصد به طور غيرقانوني و از طريق قاچاقچيان انسان اقدام مي‌كنند و خطرات اين كار را به جان مي‌خرند.
متاسفانه در چند سال اخير به سبب روي كارآمدن موج عظيمي از جواناني كه به سن كار رسيده‌اند، اشتغال در كشورمان با بحران مواجه شده و عدم برنامه‌ريزي مناسب اقتصادي براي ايجاد فرصت‌هاي شغلي، شاهد مهاجرت غيرقانوني خيل عظيمي از نيروهاي جوان كار به كشورهاي ديگر هستيم.
اما اين راه خطرات فراواني را براين جوانان تحميل كرده و حتي موجب قرباني شدن آنها پيش از رسيدن به كشور مقصد، گرديده است. طي سال‌هاي گذشته شاهد غرق شدن چندين كشتي حامل مهاجران غيرقانوني در آب‌هاي آزاد بوده‌ايم كه بسياري ازآنها را ايرانياني تشكيل داده‌اند كه به اميد يافتن كار، قرباني نبود امكانات اشتغال دركشورشان شده‌اند و برخي از قربانيان اجسادشان هم پيدا نشده است!
هرچند كه اقدام غيرقانوني اين افراد براي خروج از كشور به هيچ وجه مورد تاييد نیست، اما آيا نبايد مديريت اقتصادي كشورمان را در قرباني شدن اين جوانان مقصر دانست؟ چرا ما نبايد با اين همه پتانسيل اقتصادي و اشتغال‌زايي طوري پيش برويم كه براي جوانان جوياي شغل اين مملكت كاري وجود نداشته باشد و آنها براي رهايي از معضل بيكاري جان خود را به خطر بياندازند و درصورت شانس و اقبال به سخيف‌ترين كارها دركشورهاي خارجي تن دهند تا بتوانند درآمدي كسب كنند و از اين طريق امورات خود و خانواده‌شان را تامين نمايند.
آيا كشور ما ظرفيت توليد و سرمايه‌گذاري توليدي ندارد؟! يا اينكه بهايي به اين بخش داده نمي‌شود و مدام با ايجاد موانع مختلف براي آنها مشكل‌آفريني مي‌كنند و حاصل اين مي‌شود كه امروز خيل كثيري از واحدهاي توليدي با ركود و تعطيلي مواجه شده و اكثر توليدكنندگان سرمايه خود را در امورات ديگري قرارداده و يا از كشور خارج مي‌كنند.
هيچ خانواده‌اي حاضر نمي‌شود تا جوان خود را به كارزاري بفرستد كه هيچ تضميني براي بازگشت آن وجود ندارد. اما شرايط براي اين جوانان و خانواده‌هاشان به حدي مشكل شده است كه حاضرند اين ريسك را بكنند و خود را به دست قاچاقچيان انسان بسپارند، بي‌آنكه ضمانتي وجود داشته باشد كه اين افراد در وسط دريا توسط قاچاقچيان به دريا ريخته نشوند و يا اسير طوفان، نيروهاي امنيتي و زندان‌هاي خارجي نگردند. نگراني‌ها از اين بابت است كه متاسفانه درميان اين مهاجران بسياري افراد ديده شده‌اند كه تشكيل خانواده داده و صاحب فرزند هستند! با قرباني شدن اين افراد چه وضعيتي براي خانواده‌شان متصورخواهد بود؟
اين قلم ياراي اين را ندارد كه زبان به نصيحت بگشايد و جواناني را كه با هزار اميد و آرزو به فردايي بهتر مي‌انديشند را توبيخ كند، هرچند كه اقدامشان را غيرقابل قبول مي‌دانيم.
اما نقد سخنمان با مسولان و سياستگذاران كشور است كه وظيفه تامين نيازهاي اين جوانان برعهده آنهاست. تاكنون درمورد مسائل اقتصادي و ضعف‌هاي توليدي كشور بسيار نوشته‌ايم، اما اين بار ضرورت تاكيد بر رونق كسب و كار به اين سبب است كه جان بسياري از جوانان اين مرز و بوم به علت نبود كار و ركود كارخانجات توليدي به خطر افتاده است. بازهم چاره‌اي نيست تا از دولت بخواهيم مسئله اشتغال جوانان را اهم دغدغه‌هاي كاري خود قرار دهد.
نوشته حميدرضا عسگري در روزنامه آفرینش
