نشريات آمريكايي با سردرگمي و نااميدي به سياست مهار ايران از طريق تحريم هاي اقتصادي مي نگرند.
روزنامه وال استريت ژورنال در ارزيايي تحريم ها نوشت: ايران تحت فشار است اما مسئله اينجاست كه بعيد به نظر مي رسد اين فشارها سران ايران را مجبور به رها سازي برنامه هسته اي كند. اگر برخي شركت ها در غرب وادار به محدود كردن تجارت خود با ايران شده اند ولي حالا بقيه شركت ها در تلاشند تا جاي آنها را پر كنند.
اين روزنامه همچنين با اشاره به ارتباط تحريم ها و حمايت از جريان اپوزيسيون نوشت: آمريكا احتمالا بايد كار بيشتري وراي اين تحريم ها براي حمايت از اپوزيسيون شجاع سبز انجام دهند. اين جريان از لحاظ فناوري ارتباطات مثل تلفن هاي ماهواره اي، خدمات آبونمان ماهواره و كارت هاي «ال ان»- كارت هاي تغييردهنده سيگنال هاي اينترنت كابلي به اينترنت بي سيم- در شرايط بدي قرار دارد. اگر اوباما زماني را هم به ملاقات اپوزيسيون جمهوري اسلامي در مقر رياست جمهوري اش اختصاص دهد، اين امر هم به ادعاهاي اخلاقي كمك مي كند و هم پيغام مخالفتي به حاكمان ايران است.
روزنامه هافينگتون پست از زاويه ديگري به موضوع تحريم ها پرداخت و نوشت: اوباما سال گذشته دو نامه محرمانه به آيت الله خامنه اي رهبر ايران نوشت كه تكرار سياست دولت ريگان بود يعني به جاي ارتباط مستقيم با جمهوري اسلامي به عنوان يك سيستم، سعي داشت به طور منفرد با مقامات ايران وارد مذاكره شود. اين كار اوباما با استقبال رهبري و رئيس جمهور ايران مواجه نشد. اين اقدام تلاشي براي دور زدن دولت ايران بود.
به نوشته اين روزنامه «اوباما اين بار از طريق رسانه ها به ايران علامت مي دهد. او اين هفته از طريق خبرنگاران خواستار مذاكره شد اما آيا از اين طريق مي توان به ايران پيام مذاكره داد؟ حتي برداشت خبرنگاران واشنگتن پست، آتلانتيك و اكونوميست هم از اظهارات اوباما متفاوت بود. آنها هم مي گويند اين پيام بايد مستقيم به ايران ارسال شود».
هافينگتون پست مي نويسد: استنباط ايگناتيوس تحليلگر واشنگتن پست و تعداد ديگري از روزنامه نگاران از حرف هاي اوباما اين بود كه تحريم ها تاثيراتي در مقامات ايراني گذاشته و كاخ سفيد لرزش هايي را حس كرده است. به عنوان مثال يكي از مقامات رسمي عالي رتبه آمريكايي، اعتصاب برخي بازاريان در ماه گذشته را نشانه اي از تاثير اين تحريم ها دانسته است. اما به اعتقاد نويسندگان، اين موضوع نشانه ديگري از بدفهمي مقامات آمريكايي از مسائل داخلي ايران است، چرا كه ماجراي بازار، مقاومت گروهي از تاجران در برابر قانون افزايش ماليات بردرآمد بود و بنابراين نمي توان گفت كه آن ها در نتيجه تحريم به اپوزيسيون پيوسته اند.
هافينگتون پست با دعوت اوباما به كنار آمدن با ايران هسته اي و جست وجوي راه هاي تضمين عدم انحراف اين برنامه نوشت: ايران پيشنهاد آژانس و آمريكا براي مبادله سوخت هسته اي را پذيرفت، اما دولت آمريكا تحت فشار اسرائيل و فشارهاي داخلي، پيشنهاد محمد البرادعي به ايران درباره مبادله سوخت را به پيشنهاد «ادامه بده يا تسليم شو» تبديل كرد كه مورد اعتراض خود آقاي البرادعي قرار گرفت. آمريكا با خودداري از مذاكره و مبادله سوخت، اين بهانه را به تهران داد كه برنامه غني سازي اورانيوم با غلظت بالا را كه دقيقاً از فوريه 2010 شروع كرده، از سر گيرد. اين دولت اوباما بود كه در مورد بيانيه تهران خلف وعده كرد و با اين كار به تحريم هاي جديدي كه سرانجام در ماه ژوئن تصويب شد، شتاب بخشيد.
بنابراين ايران حق خود مي داند كه به غني سازي ۲۰ درصدي ادامه دهد. مقامات ايراني دايم بر اين نكته تاكيد مي كنند كه پذيرش غني سازي مراقبت شده در ايران، امكانات تازه اي براي حل مناقشات هسته اي ايران باز مي كند. اما دولت اوباما بر سر مسئله هسته اي از درون تقسيم شده است. اگر آقاي اوباما در نهايت آمادگي اين را داشته باشد كه رهبري واقعي خود بر سر اين موضوع را نشان دهد و غني سازي نظارت شده ايران را بپذيرد، او مي تواند با قبول يك معامله هسته اي كه منع گسترش سلاح هاي هسته اي را مدنظر داشته باشد، روابط با جمهوري اسلامي را در مسير مثبت تري قرار دهد.
