بانکی دات آی آر: ممکن است بسیاری از افراد عادی در زندگی خود آرزو داشته باشند به بالاترین درجه سیاسی یک کشور دست یابند، به عبارتی سکان ریاست جمهوری یا نخست وزیری یک کشور را به دست گیرند. این افراد چه باید بکنند؟
با نگاهی به مشاغل سابق سیاستمدارهای بلند پایه جهان مشخص می‌شود راه رسیدن به این هدف برای هرکس متفاوت بوده است.
متئو رنزی نخست‌وزیر ایتالیا
وی اولین گام‌های خود را برای حرکت در مسیر سیاست از مدرسه آغاز کرد. او در سال 1999 هنگامی که تنها 14 سال داشت رئیس یکی از بخش‌های حزب مردمی ایتالیا شد. رنزی کوچکترین رئیس این بخش بود. وی در سال 2014 نخست وزیر ایتالیا شد.
دیلما روسف رئیس‌جمهور برزیل
وی در اواخر دهه 60 در یک عملیات انقلابی در این کشور مشارکت کرد. او از تفکر مبارزه مسلحانه بر ضد دیکتاتوری نظامی حمایت می‌کرد. روسف در طول سالیان دراز با بسیاری از سازمان‌های مسلح مخفی همکاری داشت. او هیچگاه به طور مستقیم در عملیات نظامی شرکت نکرد و در سال 1970 بازداشت شد. روسف در زندان به شدت شکنجه شد. وی پس از آزادی از زندان در سال 1972 خزانه دار یک صندوق غیردولتی شد.
آنگلا مرکل صدر‌اعظم آلمان
مرکل کارشناس فیزیک بود. او در پژوهشگاه فیزیک فعالیت می‌کرد. وی در همین ایام وارد فعالیت‌های سیاسی شد و پس از فروپاشی دیوار برلین تمام زندگی خود را وقف سیاست کرد.
باراک اوباما رئیس‌جمهور آمریکا
اولین رئیس جمهور آمریکا است که اصلیت آفریقایی دارد. وی از دانشگاه کلمبیا و مدرسه حقوق وابسته به دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصیل شد. اولین شغل اوباما مشاور مالی یک شرکت بود.
بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه
اسد دوران دبستان و دبیرستان خود را در یک مدرسه عربی فرانسوی در دمشق گذراند. او پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه علوم پزشکی دمشق، چشم پزشک یک بیمارستان نظامی شد. اسد به کامپیوتر نیز علاقه دارد.
دمیتری مدودف رئیس‌جمهور سابق روسیه
وی پیش از تحصیل در دانشگاه حقوق مدتی را به عنوان رفتگر فعالیت می‌کرد. مدودف این موضوع را در دیدار با دانش‌آموزان یک مدرسه بیان کرد.
جاستین ترودو نخست‌وزیر کانادا
وی مدرک دیپلمش را در رشته زبان‌انگلیسی دریافت کرد. او همچنین زبان فرانسوی و ریاضی را فراگرفت و در سال 2004 در یک شبکه رادیویی مشغول به فعالیت شد.
رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه
وی در سنین نوجوانی در خیابان‌های شهر آب پرتقال و شیرینی می‌فروخت. اردوغان پس از آن در مؤسسه‌های حمل و نقل مشغول به کار شد و همزمان فعالیت خود را در حزب «نجات ملی ترکیه» آغاز کرد. وی پس از کودتای نظامی ترکیه در سال 1980 مدیر بخش خصوصی شد.
منبع: خبرآنلاین
