این حریم ها خصوصی است، وارد نشو!

برای آنکه بدانیم حریم خصوصی تا چه اندازه مهم است باید به این سوال جواب بدهیم که چند نوع حریم خصوصی داریم؟ این سوال از آن جهت اهمیت دارد که ما را با حقوق مان آشنا می کند و متوجه مان می کند تعرض در چه جاهایی نقض حریم خصوصی شمرده می شود.

گونه های حریم خصوصی

حمایت از حریم خصوصی به راستی حمایت از اهداف مهم انسان است. برخی نیز بر این باورند که حریم خصوصی متضمن پناهگاه امن و محفوظی است و مردم در این مأمن می توانند از بازرسی دقیق و نکوهش بار درباره خود در امان باشند.

مأمن همان حوزه خصوصی شخص است که زندگی و رفتار خود را شخصا اداره می کند. به سخن دیگر، شخص می تواند اطلاعات خصوصی و روش حضور خود را در اجتماع هدایت کند و زیر چتر حمایت قانون به مقابله با نقض حریم خود برخیزد.

این حریم ها خصوصی است، وارد نشوید!

دسته بندی های مربوط به حریم خصوصی

مباحث مربوط به حریم خصوصی به چهار حوزه تقسیم می شود:

* حریم خصوصی در منازل و اماکن: حق اولیه افراد در مصونیت از تعرض به منازل و اماکن و به طور کلی، کلیه مکان های سرپوشیده یا محصور است.

* حریم خصوصی جسمانی: حق اشخاص در مصونیت از تعرض به تمامیت جسمانی است، از جمله جنبه های مرتبط با سلامت جسمی و روحی و همچنین، ویژگی های محرمانه بدن.

* حریم خصوصی اطلاعات: حق اولیه افراد در محرمانه ماندن و جلوگیری از تحصیل، پردازش و انتشار داده های شخصی مربوط به ایشان است، مگر در موارد مصرح قانونی.

* حریم خصوصی ارتباطی: حق اشخاص در امنیت و محرمانه ماندن محتوای کلیه اشکال مراسلات است که در آن اشخاص به هرگونه تعرض و تجاوز دیگران به داده هایی که مربوط به ایشان است احساس مصونیت می کنند.

برای مثال، افشای داده های مربوط به بیماری های شخص تخلفی است که هم ناقض حریم خصوصی اطلاعاتی اشخاص است و هم امنیت شخص را از نظر مصونیت از تعرض به داده های شخصی (امنیت داده)اش نقض کرده است.

پس باید گفت که نسبت میان امنیت داده و حریم خصوصی اطلاعاتی از میان نسب اربعه تساوی است و در نتیجه، کلیه قوانینی که برای حمایت از حریم خصوصی اطلاعاتی شهروندان وضع شوند جملگی ناظر بر امنیت داده ها نیز هستند و مآلا تدوین قوانین جداگانه برای این دو ضرورتی نخواهد داشت.

می توان حریم خصوصی را به دو دسته تقسیم کرد: مادی و معنوی.

حریم خصوصی مادی

مکان یا حدی است که در آن، شخص به تنهایی یا به همراه جمعی دیگر از حقوق اختصاصی تقریبا مطلق برخوردار است.

۱ توسط اشخاص انتخاب می شود، به این معنا که اعتبار آن ناشی از معرفی شخص و تایید کلی قانون است.

۲ ورود و خروج آن محدودیت دارد. این محدودیت ناشی از اصاله الصحه از یک طرف و اماره تصرف از طرف دیگر است.

۳ اعتبار حریم خصوصی قائم به شخص آن است.

۴ حریم خصوصی الزاما جزو مایملک شخصی نیست، اما شخصی که دارای حریم خصوصی مادی است بر آن تسلط ناشی از تصرف دارد، در حالی که تصرف او ممکن است مالکانه نباشد.

۵ حریم خصوصی بدون صاحب معنایی ندارد، زیرا حقوق اماکن و املاک و محدوده ها حقوق صاحبان آنها هستند.

حریم خصوصی معنوی

* حریم خصوصی معنوی وابسته و قائم به شخص است.

* اغلب حریم خصوصی معنوی جزو خواسته ها و علایق ذهنی شخص است و تابعی از ایده ها و گرایش ها و آرمان های خصوصی افراد.

* اغلب جنبه سری و محرمانه دارد، تا جایی که در زندگی اجتماعی ما این دو مساوی هم فرض می شوند. اگرچه حریم خصوصی معنوی الزاما ممکن است محرمانه نباشد، دارای حدود و چارچوب معینی است که شخص آن را حریم خود می داند.

* افراد برای حفاظت از حریم خصوصی معنوی نیاز به توجیه ندارند، برخلاف حریم خصوصی مادی، که توجیه قانونی و عرفی آن لازم است.

* در حریم خصوصی معنوی لازم نیست دیگران قانع یا برای آن توجیه شوند، بلکه به صرف برخورد حدود آن باید توسط دیگران مراعات شود.

* محدوده حریم خصوصی معنوی تابعی از فرهنگ، اخلاق و عرف های متغیر اجتماعی است و در دوره های گوناگون زندگی و در نسل های مختلف، قرائت های گوناگونی از آن می شود و ممکن است یک شخص در طول زندگی خود با تغییراتی در مفهوم حریم خصوصی خود مواجه شود.

* حریم خصوصی معنوی اشخاص در مقابل قوای حاکم آسیب پذیرتر است، زیرا حمایت قانونی از آن کم است. به همین دلیل، همیشه حریم خصوصی معنوی هدف مقامات حاکمه قرار می گیرد.

از موارد فوق دو جنبه می توان برای حق بر حریم خصوصی استخراج کرد که عبارتند از:

۱ حق افراد در آزاد بودن از مداخله دیگران در فعالیت هایشان، تا جایی که این فعالیت ها آسیبی به دیگران نمی رساند.

۲ حق افراد در مورد داشتن مقداری اطلاعات در مورد خودشان، که برای دیگران قابل دسترسی نباشد.

اخبار منتخب بانکی دات آی آر:

================