بانکی دات آی آر: تغییرات آب و هوایی یکی از مشکلات عمده بشر است و پژوهشگران در مناطق مختلف جهان سعی دارند با ابتکاراتی جدید، تا جای امکان از بروز این مشکل یا تشدید آن جلوگیری کنند.
در اینجا با ارائه ی مثالهایی از پروژه های دوستدار محیط زیست، و در قالب پاسخ به پرسشهایی مانند اینکه چگونه می توان با دفن دی اکسید کربن در اعماق زمین، از ورود این گاز آلاینده به اتمسفر جلوگیری کرد؟ آیا می توان بالونهایی سازگار با محیط زیست را جایگزین هواپیماهای مدرن کرد؟ و آیا می توان بطور وسیع انرژی باد را در شهرها و برای مصارف خانگی به کار برد؟ ، به برخی تلاشها در راستای کنترل تغییرات آب و هوایی خواهیم پرداخت.
بالون سازگار با محیط زیست؛ بریتانیا
در شهر بدفورد انگلستان، بالونی مدرن و سازگار با محیط زیست در حال تکمیل است. سازندگان این بالون عظیم معتقدند که در زمانی نه چندان دور می توان با استفاده از آن، دیگر سیستم های حمل و نقل هوایی را که آلوده کننده محیط زیست و پر سر و صدا هستند، به کناری گذاشت.
این بالون که Airlander نام دارد، شکل گرفته از فناوریهای متعدد حمل و نقل هوایی است. فناوریهایی که در هواپیما، پهباد و هلیکوپتر استفاده می شود و سعی شده به این ترتیب کارایی آن به حداکثر برسد.
فضای داخلی این بالون ۳۸ هزار متر مکعب گنجایش دارد که به طور عمده با هلیوم (گازی سبک تر از هوا) پر شده است. بلند شدن این بالون تا ۶۰ درصد به این گاز وابسته است و ۴۰ درصد مابقی بستگی به شکل بالها و حالت آیرودینامیکی بالون دارد. ساخت این بالون به این شکل، علاوه بر بالا بردن بهره وری، آن را بسیار قابل کنترل می کند.
پرواز آزمایشی ایرلندر، نتایج رضایتبخشی به همراه داشته است. سرعت آن ۱۵۰ کیلومتر در ساعت است و گرچه بسیار سریع حرکت نمی کند اما می تواند به راحتی و برای هفته ها در آسمان باقی بماند و برای فرود نیز نیاز به فرودگاه ندارد.
این بالون را می توان به مکانهایی فرستاد که هیچ باند فرودگاهی در آن وجود ندارد مثلا در جایی که حادثه ای طبیعی روی داده است. این وسیله کمی شبیه هلیکوپتر اما بسیار بزرگتر و کارآمد تر از آن است. در آن به جای هیدروژن از هلیوم استفاده می شود که گازی بی اثر است. هلیوم منفجر نمی شود، آتش نمی گیرد و آتش را نیز تقویت نمی کند. در سیستم بلند شدن بالون از امکانات زیادی استفاده شده است؛ بخشی از آن مانند آسانسورها و نوعی حالت شناوری است، بخشی از این سیستم از علم آیرودینامیک گرفته شده و بخشی نیز به کمک موتورها است. در این بالون بسیاری از بخش های اضافی را حذف و در مقابل، بر ایمنی و کنترل بهتر آن افزوده اند.
بالون Airlander قادر به حمل 10 تن بار خواهد بود و قرار است در آینده نمونه ای با ظرفیتی پنج برابر بیشتر تهیه شود که چیزی همتراز با هواپیماهای باربری اما با مصرف سوختی بسیار کمتر است.
سوخت مصرفی در این بالون برای یک ماموریت ۲۱ روزه، به اندازه سوخت یک جت جنگنده در ۱ ساعت است. همچنین با آن می توان برای مدت ۲۱ روز بدون توقف در آسمان باقی ماند. بنابراین قطعا تفاوت قابل توجهی در مقدار سوخت مصرفی وجود دارد.
مهندسان امیدوارند چنین بالونهایی به یک راه مناسب برای حمل و نقل محموله هایی تبدیل شود که ضرورتی برای رسیدن سریع آنها به مقصد وجود ندارد. این بالونها می توانند بهترین انتخاب برای پروژه های نظارتی بلند مدت باشند و یا حتی به عنوان هتلهایی لوکس، در آسمان به کار گرفته شده و کمترین آلودگی جوی را نیز ایجاد کنند.
برگرفته از Euronet
مترجم: مهرداد دستورانی
