ماهم حقوق مادام العمر می خواهیم

حقوق مادام العمر سیاسیون چند سالی است که در کشور اجرایی شده و تنها طی روزهای اخیر و تغییرات کوچکی در آن جنجال ساز شد و این موضوع قدیمی را به تیتر یک برخی رسانه ها تبدیل کرد.

اما به راستی چه کسانی لیاقت حقوق مادام العمر را دارند؟ این سوالی است که خبرنگار بانکی دات آی آر در پی یافتن پاسخ آن بر آمد در این گزارش شما را با برخی, تکرار می کنم تنها برخی مشاغل سخت آشنا می کنیم که شاید لیاقت توجهات ویژه را داشته باشند.

۱.خلبان ها

تصویر شهید دوران که در دوران جنگ تحمیلی شهید شد

دوستی می گفت جایی شنیده خلبان ها پول خونشان را می گیرند بنابر این حقوقشان بالاست. در کشور ما خلبان جت جنگی و بوئینگ فرق چندانی نمی کند تحریم های یک طرفه غربی ها سالهاست باعث فرسودگی ناوگان هوایی کشور شده و خلبان های ما بیشتر از همتایانشان در سایر نقاط جهان در معرض خطرند اما بی هیچ چشمداشتی بی ادعا خدمت می کنند هیچ وقت هم خودشان برای خودشان حقوق مادام العمر تصویب نکرده اند.

۲. پلیس ها

شغل پلیس در همه جای دنیا دست و پنجه نرم کردن با مرگ است هر بخش خطرات خاص خودش را دارد دایره مبارزه با سرقت های مسلحانه, مواد مخدر و… آنچه مسلم است خیلی ها از قانون و اجرای آن استقبال نمی کنند مخصوصا زمانی که سود های چند رقمی در میان باشد.

پلیس های ایرانی تجهیزات نسبتا خوبی در اختیار دارند اما این به معنای اینکه در امنیت کامل بسر می برند نیست. هر از گاهی خبر شهادت سربازان گمنام به گوش می رسد که در شهر ها و نقاط مختلف تنها و تنها برای حفظ امنیت شهروندان شهید می شوند .

آنها هیچ وقت برای در یافت حقوق مادام العمر جنجال به پا نکرده اند.

۳. آتش نشان ها

آتش نشان های ایرانی خیلی خاص اند. باور کنید این بندگان خدا معمولا دوشغله اند و آتش نشانی یکی از کارهایی است که انجام می دهند در طول زمانی که مشغول شیفت هستند کارشان نجات جان انسان هاست و در دوره استراحت هر کدام شغل خاص خودشان را دارند یکی پارچه فروش است و کار آزاد دارید یکی هم به مسافرکشی می پردازدو…

در حالی که در اغلب نقاط دنیا به دلیل سختی کار این افراد حقوق بسیار بالایی پرداخت می شود و در عین حال خیلی زود هم بازنشست می شوند.

این بندگان خدا حقوق مادام العمر نمی خواهند حقشان را بدهید!

۴. خبرنگارها

بحث حساسی است ,وقتی می خواهی از دشواری های کارت بنویسی خود را در معرض قضاوت دیگران قرار می دهی اما حقیقت این است که در کشور ما جایگاه خبرنگار به درستی شناخته نشده است.

شاهدش هم دستگیری ۳۰ خبرنگار روزنامه ایران در چند روز اخیر. از اینکه بیمه نداریم. حقوقمان هر چند ماه یکبار پرداخت می شود ,هرکسی از راه می رسد دیواری کوتاهتر از خبرنگار نمی یابد که بگذریم.

خیلی ها خبرنگاران را کارکنان دفتر روابط عمومیشان می دانند که از صبح تا شب باید در مدح وثناشان بنویسند.

اینکه خبرنگاران بخش های خاص مثل حوادث چند بار در سال کتک می خورند! هم نشنیده بگیرید.

با این وجود اغلب همکاران من عاشق کارشان هستند و از اینکه هر روز با صاحب منصبان,سیاستمداران و ثروتمندانی که چندین برابرشان حقوق می گیرند و دائم هم ازشان طلب دارند سر و کله می زنند ناراحت که نیستند برای اطلاع رسانی و مطرح کردن دردهای شما هر روز هم اشتیاقشان بیشتر و بیشتر می شود.

۵.مادر ها

غیر از اینکه بهشت زیر پای مادران است و این حرف ها حقیقت این است که در کشور ما تکرار می کنم در کشور ما مادری جزو مشاغل خیلی سخت است.

از مادران شاغل که بگذریم که به نظرم با تمام شاغلین دنیا فرق دارند چراکه هم در بیرون از خانه مشغول اند و هم در منزل وظایف خانه داری را برعهده دارند.

به خودت نگاه کن چند سال داری؟ تاچند سالگی در منزل بودی؟ الان جای کدام یک از وسایل ضروری زندگی ات را در منزل پدری می شناسی؟

مادرت چند ساله است؟ چند ساله به نظر می رسد؟ از چه سنی به کمر درد, پا درد ,اگزما و درد های مفصلی دچار شده است؟چهره مادرت را با هر زن معروفی که در نقطه دیگری از جهان زندگی می کند مقایسه کن جوابت را خواهی یافت.

اما بیشتر مادران ما پس از مرگ همسرانشان تنها یک هشتم دارایی های همسرشان نصیبشان می شود و تا پایان عمر مجبورند زیر نظر بچه ها زندگی کنند!!

کاش به آنها حقوق مادام العمر می دادند.

۶. راننده های شهر تهران و ناوگان حمل و نقل شهری

تمام راننده های شهری چه آنها در خارج شهر ها و مسیر های ترانزیتی فعالیت می کنند و چه آنها که در شهر ها کار می کنند کار دشواری دارند و هر روزساعت ها زیر آفتاب سوزان مشغول فعالیت اند.

اما راننده های تهران در ترافیک هر روزه پیر می شوند حتی گاهی خودشان هم متوجه بیماری های عصبی و روانی که این فشار های به آنها تحمیل می کند نمی شوند.

هر روز هم که کار نکنندیعنی شب فرزندانشان باید سر گرسنه بر زمین بگزارند.

۷.پدرها

زحمات مادر ها همیشه بیشتر به چشم می آید چون مسقیما با شکم ما سرو کار دارد اما پدر ها مظلوم اند.

به سن و سالش دقت کرده ای ؟ چند سال است بازنشسته شده؟ الان مشغول چه کاری است؟ چند بار خودش برای خودش خرید کرده و هرچه دوست داشته و یا هوس کرده خریده؟ چند بار تو و مادرت برایش اولویت داشته ای؟

همیشه از او طلب داریم اما …

۸. معلم ها

بدون شرح!!

این یکی گفتن نداره همه با چشمانمان دیدیم وخیلی ها هم در موردش نوشتن . فقط جهت یادآوری ذکر کردم.

۹.کارگر

کارگرها در بخش های مختلف زحمات بیشماری می کشند ما همیشه از بوسه زدن به دستانشان می گوییم اما دو سه سال یه بار بهشان حقوق می دهیم هر وقت هم که بودجه کم میاریم اولین کسانی که تعدیل می شوند کارگران زحمت کشی اند که شبانه روز و در شیفت های طولانی کار می کنندو همیشه مظلومانه اوامر روسا رو اجرا می کنند و دستشان هم به جایی بند نیست. نه اتحادیه درست و در مان دارند و نه سندیکایی که ازشان حمایت کند .

هستند فقط همین.

۱۰.غسال

قصه پررنج این آدم ها برای همه ما قابل تصوراست اگر یه روز نباشند . وای خدا ان روز رو نیاره فقط میگم خدا قوت . اجر صبر و همه تلاش هاتون فقط و فقط با خود خدا.

۱۱. جانبازان شیمیایی

میزان درد ها و رنج هایی که این جانبازان متحمل می شوند را به جز خودشان و اعضای خانواده شان تنها خدا می داند. خجالت می کشم وقتی به این فکر می کنم که تمام دردهایشان به خاطر شادی و سلامتی امروز ماست و من چطور روزگار می گذرانم. خیلی ها معتقدند به جانبازان خوب می رسند اما آیا شما حاضرید یک روز جای آنها باشید .یا حتی جای فرزندانشان؟

از پرستارهایی که امید های استخدامشون به یاس بدل شد, از کارگرای معدنی که با بیماری های مزمن دست و پنجه نرم می کنند,از کارگرای زحمت کش شهرداری,بازنشسته های زحمت کش و…. که فرصت نشد در این گزارش به ذکر رنجهاشون بپردازیم عذر خواهی می کنم .

تو خود حدیث مفصل این ماجرا بخوان….

شهرزاد کیافر