نبود شهر در آفاق خوشتر ز تبریز +عکس

تبریز یکی از شهرهای بزرگ ایران و مرکز استان آذربایجان شرقی است. تبریز دومين شهر صنعتي كشور و سومين شهر پرجمعيت ايران است. مردم تبریز همانند اکثر مردم آذربایجان شرقی دارای مذهب شیعه بوده و به زبان ترکی آذری صحبت میکنند. ولی در این شهر اهل تسنن و اقلیت های مذهبی نیز در بعضی محلات وجود دارند. تبريز در قديم، به “شهرباغ” معروف بوده و در برخی اسناد برای تبریز نام های “تاورز”، “تورژ”، “تورش” و “دورژ” هم ذكر شده است.

به گزارش بانکی دات آی آر تاریخ تبریز پیش از ظهور اسلام؛ مملو از ظن وگمان ها و حتی تعارض است.اما بعد از ظهور اسلام این شهر توسعه بسیاری یافته و در گستره وسیع حکومت اسلامی به “قبه السلام” مشهور می شود. سپس در شاهراه ابریشم، شرق را با غرب پیوند داده و رونق اقتصادیش به بنیان بازارها و کاروانسرا هایی می انجامد که عظیم ترین مکان مسقف پهنه گیتی می گردد.

بنیاد شهر تبریز و وجه تسمیه نامش افسانه ای را می ماند. درباره بنا و وجه تسمیه شهر تبریز “حمدالله مستوفی” و “یاقوت حموی” می نویسند: بنای تبریز از زبیده زن هارون الرشید است. وی که به بیماری تب نوبه مبتلا بوده؛ روزی چند در آن حوالی اقامت کرده، در اثر هوای لطیف و دل انگیز آنجا بیماریش زایل می شود. به همین دلیل فرمود تا شهری در آن محل بنا کنند و نام آن را “تب ریز” بگذارند.

همانطور که در ابتدا اشاره شد؛ پیشینه تبریز همواره در هاله ای از ابهام مستتر بوده. حتی در اوایل ظهور اسلام نیز در حمله اعراب به آذربایجان، نامی از تبریز دیده نمی شود. تنها اشاره دقیق و مستند مربوط به زمان سلسله روادیان است که در دوره خلافت متوکل عباسی، تبریز رو به آبادی نهاد و دور شهر را بارو کشیدند. از آن زمان به بعد تبریز با سپری ساختن وقایع تلخ و شیرین مشهور شد. اوصافی که در طول تاریخ از تبریز شده است به اجمال چنین است:
در قرن چهارم هجری، “یاقوت حموی”، تبریز را مشهورترین شهر آذربایجان می خواند. “ابو حوقل” در ۳۶۷ و “ابن مسکوبه” در ۴۲۱ و “ناصر خسرو” در ۴۳۸؛ تبریز را بزرگترین و آبادترین شهر آذربایجان می خوانند. در سال ۶۱۸ لشگر مغول به پشت دروازه های تبریز می رسند، اما تدابیر شایان تقدیر بزرگان شهر، تبریز را از حمله لشگر وحشی مغول مصون نگه می دارد و مردم تبریز با بذل مال، شهر را از کشتار و ویرانی رها می سازند.

در زمان غازان خان مغول، تبریز شکوه ویژه ای می یابد. “خواجه رشیدالدین فضل الله” وزیر اندیشمند ایلخانیان “ربع رشیدی” را بنیاد می نهد که در زمان خود عظیم ترین مرکز علمی–فرهنگی به شمار می رود. این شهر در طول تاریخ دوره های طلایی متعددی را سپری ساخته است. دوران پایتختی، دوران ولیعهدنشینی، دوران شکوفایی تجاری، اقتصادی،علمی، هنری و…
زمانی تبریز، در عرصه هنر تحول شگرفی را موجب می گردد که امروز آثار کم نظیر آن دوره، زینت بخش موزه های جهان است. مردان و زنان نامداری از این شهر برخاسته اند. کعبه ملای روم، میعادگاه عرفا، شعرا، اندیشمندان و بزرگان بوده؛ به همین دلیل تبریز یگانه شهری است که صاحب مقبره الشعرا است. مقبره ای که خاقانی ، همام ، قطران و دیگر بزرگان متقدم و سرانجام شهریار شیرین سخن، در آن مکان آرمیده اند.

تبریز از لحاظ گردشگری بسیار مستعد بوده و از چه از لحاظ اکوتوریسم و چه از لحاظ تنوع آثار باستانی قابل توجه است. گرچه آب و هوای منطقه در فصل های سرد سال گردشگری را در آن مشکل کرده است لیکن در ماه های اردیبهشت تا مهر ماه از آب و هوایی مطبوع برخوردار بوده و مسافرتی خاطره انگیز را نوید می دهد.

درزیر شما را با بعضی از دیدنی های تبریز آشنا می کنیم:

مقبره الشعرا یا آرامگاه شاعران

از مقبره الشعرا یا آرامگاه شاعران در سرخاب تبریز تا قبل از قرن هشتم نامی برده نشده است . قدیمی ترین کتبی که نام مقبره الشعرای تبریز را به صراحت نوشته است ، تاریخ گزیده و نزهه القلوب حمد الله مستوفی است که در سال های 730 و 740 هجری قمری تالیف شده است. باید گفت که نام مقبره الشعرا سرخاب ظاهرا” پس از دفن شدن شاعران معروف قرن ششم مانند خاقانی و ظهیر و شاعرانی که بعد از آنها در آنجا دفن شده اند در کتب تاریخ و تذکره آمده و رفته رفته معروفیت یافته است.

این مکام محل دفن شاعران بزرگی چون مثل خاقانی شروانی ، اسدی طوسی ، ظهیر فاریابی ، مجیرالدین بیلقانی ، شاهپور بن محمد اشهری سبزواری ، خواجه همام تبریزی و ….. بوده که به دلیل زلزله در اعصار گذشته در حال حاضرکوچکترین نشانه و اثری از آن نمی یابید.

البته با این وجود این مکان آرامگاه ابدی بسیاری از شاعران بنام ایرانی چون سید محمد حسین بهجت تبریزی (( شهریار )),اسدی طوسی ,قطران تبریزی,مجیر الدین بیلقانی,خاقانی شروانی,ظهیر الدین فاریابی,شاهپور نیشابوری,شمس الدین سجاسی,ذوالفقار شروانی,لسانی شیرازی,مانی شیرازی و…. است.

مسجد کبود

مسجد کبود (به ترکی آذربایجانی: Göy məscid – گوی مچید)، یا مسجد جهانشاه، از بناهای تاریخی تبریز است.

این مسجد بنا به کتیبه سردر آن در سال ۸۷۰ هجری قمری و ۱۴۶۵ میلادی و در زمان سلطان جهانشاه مقتدرترین حکمران سلسله قره‌قویونلو و به دستور دختر او – صالحه خانم – بنا شده‌است. تنوع و ظرافت کاشی کاری و انواع خطوط به کار رفته در آن و بخصوص به دلیل رنگ لاجوردی کاشی‌کاری‌های معرق آن سبب شده‌است که به «فیروزهٔ اسلام» شهرت یابد.

زلزله سال ۱۱۹۳ هجری قمری آسیب فراوان به مسجد زده و در اثر آن گنبدهای مسجد فرو ریخت. تعمیرات و دوباره‌سازی مسجد به منظور حفاظت و بازسازی بخش‌های باقیمانده شامل طاق‌ها و پایه‌ها از سال ۱۳۱۸ آغاز شد و در ۱۳۵۵ کارهای ساختمانی آن به اتمام رسید بازسازی گنبد اصلی توسط مرحوم استاد رضا معماران انجام شد

خبرهای مرتبط با این خبر را نیز بخوانید – ادامه ی خبر بعد از لینک ها

گردشگری/ مراغه, شهری تاریخی دردامان سهند

گردشگری/تصاویر بسیار دیدنی از باغ پرندگان اصفهان

گردشگری/ هتلی به سبک آدم فضایی ها!+تصویر

گردشگری / ۱۰ قلعه شگفت انگیز دنیا (۱) + عکس

گردشگری/ آبشار زيباي «لاتون» در گيلان+تصویر

گزارش تصویری / نیشابور ؛ شهری از دل تاریخ

گردشگری/ دومین دریاچه آب شور دنیا +تصویر

گردشگری/ دیدنی های رامسر+تصاویر زیبا

ایل گلی

ایل گلی ( استخر مردم ) از گردشگاه های زیبا و دلکش تبریز و ایران است که در جنوب شرقی تبریز، بر دامنه تپه ای واقع شده است .

ایل گلی، استخری بزرگ است که مساحت آن ۵۴۶۷۵ متر مربع می باشد. در جنوب آن تپه ای است که آن را از بالا تا پایین همسطح استخر پله بندی کرده و نهر آبی از آن به طرف پایین روان است. از سمت جنوبی و از وسط استخر خیابانی کشیده شده که استخر را به صورت شبه جزیره ای درآورده است و در مرکز استخر، عمارت باشکوه دو طبقه ای ساخته شده است. در پیرامون استخر از روزگاران قدیم، درختان کهنسالی سر به هم آورده که انعکاس عکس آنها در آب، به زیبایی آن محوطه می افزاید. تمام تپه های جنوبی استخر به شکل بسیار زیبایی چمنکاری و گلکاری شده در روزهای گرم تابستان استراحتگاه مردم تبریز و مسافران سایر شهرها می باشد.

کندوان

اكثر تهراني ها فكر مي كنند كندوان روستايي در نزديكي تونل كندوان است . تصوير و گزارش از آن زياد ديده اند اما موقعيت دقيق آن را نمي دانند.اما در حقیقت وقتي از سمت غرب تبريز به طرف شهرستان اسكو حركت مي كني پس از عبور از دره اي سر سبز با رودخانه اي كه البته امسال نشانه هاي كم آبي در آن هويداست به منطقه كوهستاني سهند مي رسي كه روستاي تاريخي كندوان در آن واقع است. شيوه بناي خانه هاي اين روستا از نوع معماري صخره اي به شكل مخروطي يا كله قندي مربوط به قرن هفتم هجري است.

کندوان یکی از سه روستای صخره‌ای جهان است که این موجب جذابیت بی‌نظیر آن شده است. معماری روستای کندوان و جاری بودن زندگی مردم در قالب بافت قدیمی آن یک استثنا در دنیا به حساب می‌آید. چرا که دیگر در ترکیه و آمریکا کسی در کاپادوکیه و داکوتا زندگی نمی‌کند. کندوان روستایی است بنا شده در صخره و تنها سازه این دهکده را سنگ‌ها تشکیل می‌دهند. خانه‌ها هرمی شکل هستند و برای دام‌ها نیز حفره‌هایی در سنگ‌ها بنا شده است.

موزه تبریز

از دیگر نقاط دیدنی شهر تبریز،می توان موزه این شهر را نام برد. این موزه در مساحتی قریب به ۳۰۰۰ متر مربع از سال۱۳۴۱ مورد بهره برداری قرار گرفته و مشتمل بر ۳ سالن نمایش است که در آنها ۲۳۰۰قطعه شیء ثبت شده وجود دارد. آثار به نمایش گذاشته شامل اشیاء باستانی از دورانهای مختلف تاریخی، آثار مردم شناسی و آثار مشروطیت می باشد.