رابرت زولیک، رییس بانک جهانی در نشست پاياني سی‌ونهمین اجلاس داووس از رهبران سیاسی، مدیران صنعتی، اقتصاددانان و دست‌اندرکاران کشورهای مختلف خواست تا کشورهای در حال توسعه را بدون حمایت مالی رها نکنند.
او به عنوان مسوول یکی از برترین ارگان‌های اقتصادی و مالی جهان از کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته خواست تا معادل 0.7درصد از مبلغی که به اقتصادشان تزریق می‌کنند را به کشورهای در حال توسعه اختصاص دهند. وی در مجمع جهانی اقتصاد گفت: «این مبلغ به صندوق آسیب‌پذیران بانک جهانی واريز خواهد شد و بانک با توجه به اطلاعات رسیده از اوضاع اقتصادی این کشورها، مبلغ را به کشورهایی که بیشترین نیاز را دارند اختصاص می‌دهد.»
وی ادامه داد: ارائه این بودجه می‌تواند کمک‌رسانی سازمان‌های جهانی از قبیل سازمان ملل متحد، بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول را به کشورهای آسیب‌پذيری دنيا سریع‌تر کند. با کمک این مبلغ کشورهای فقیر جهان ضمن تامین امکانات بهداشتی، درمانی، غذایی و آموزشی برای کشورهای فقیر، زمینه لازم برای اجرای طرح‌های زیرساختی از قبيل جاده‌سازی، پل‌سازی و راه‌اندازی مشاغل کوچک و بزرگی که برای هزاران نفر از ساکنان آنها فرصت شغلی ایجاد کند را فراهم می‌کند.
رابرت زولیک با اشاره به این که تخصیص ۰.۷درصد از بودجه‌ای که هر کشور برای اصلاح اقتصاد در نظر گرفته است به این صندوق مبلغ قابل‌توجهی نخواهد بود، گفت: «این مبلغ می‌تواند تغییرات بزرگی در زندگی ساکنان کشورهای در حال توسعه ایجاد کند و هزاران نفر از ساکنان کشورهای فقیر را نجات دهد.»
تاثیر بحران روی کشورهای در حال توسعه
تمامی کشورهای صنعتی جهان مبالغ کلانی برای تزریق به اقتصاد در نظر گرفته‌اند تا با کمک آن با این سونامی اقتصادی مقابله كنند. اما کشورهلای فقیر و کم‌توسعه‌یافته جهان توانایی مالی لازم برای این کار را ندارند و همین مساله سبب عمیق‌تر شدن و بیشتر شدن تاثیر بحران اقتصادی جهانی روی اقتصاد ضعیف آنها می‌شود. کشورهای آفریقایی که در آغاز بحران اقتصادی دنیا شاهد ورشکستگی شمار زیادی از بانک‌های خود بودند، هم‌اکنون با شرایط تازه‌ای روبه‌رو هستند. آنها کاهش درون‌ریز سرمایه‌های خارجی را تجربه می‌کنند و همین مساله از سرعت رشد اقتصادی آنها کاسته است. کشورهای آفریقایی به دلیل کاهش کمک‌های خارجی و کاهش تقاضا برای تولیدات آنها در کشورهای صنعتی شاهد تنزل سطح درآمد صادراتی خود هستند و همین مساله سبب شد تا پایه‌های متزلزل اقتصاد آنها در آستانه فروپاشی باشد.
کارشناس امور آفریقا در بانک جهانی معتقد است این بحران اقتصادی در دنيا سبب می‌شود تا برنامه‌های توسعه انسانی که در عرض سال‌های گذشته برای ارتقای استانداردهای زندگی مردم این کشورها به‌کار گرفته شد، تاثیر خود را از دست بدهد.
رییس بانک جهانی در سخنرانی خود در مقابل ۲۵۰۰ نفر از حضار در اجلاس داووس اقدام به ارائه گزارشي در مورد وضعیت اقتصادی دنیا کرد و گفت: «در سه ماه آخر سال قبل ارزش تولید ناخالص داخلی جهان و رشد آن کاهش یافت. در این بازه زمانی رشد تولید ناخالص داخلی 5درصد کمتر از برآوردها شد و همین مساله سبب شد تا پیش‌بینی‌ها از ادامه روند کاهش رشد اقتصادی در سال 2009 میلادی خبر دهد. مطالعات نشان می‌دهد در سال 2008 میلادی از حجم تبادلات تجاری در جهان کاسته شد و این روند در سال 2009 میلادی ادامه می‌یابد. در سال 2009 میلادی برای اولین بار طی 27 سال اخیر نرخ رشد تبادلات تجاری در جهان منفی خواهد بود. بحران اقتصادی جهاني سبب می‌شود تا سرمایه‌گذاری خارجي در کشورهای در حال توسعه کمتر شود. انتظار می‌رود در سال 2009 میلادی نرخ رشد سرمایه‌گذاری خارجی در کشورهای در حال توسعه3.5 درصد باشد در حالی که در سال 2007 میلادی 13درصد بود.
افزایش بیکاری
انتظار می‌رود تا انتهای سال جاری میلادی 51میلیون فرصت شغلی در جهان از بین برود و نرخ بیکاري در جهان با1.4درصد افزایش نسبت به سال 2007 میلادی به 1.7درصد برسد. در این سال نرخ بیکاری در کشورهای توسعه یافته و صنعتی برابر با 9.7درصد خواهد بود.اما با توجه به بودجه‌های کلانی که به اقتصاد این کشورها تزریق می‌شود احتمال باز‌سازی اقتصاد و ایجاد فرصت‌های شغلی در سال 2010 میلادی بسیار زیاد است، ولی در کشورهای در حال توسعه و بعضا فقیر دنيا از دست رفتن این فرصت‌های شغلی به معنای تخریب زندگی هزاران نفر و بیکاری آنها براي مدت زمان نامعلوم است.
برای مثال در ماه دسامبر سال قبل ۳۰هزار نفر از کارگران بخش معدن در کنگو اخراج شدند و در کشور برزیل 654هزار نفر شغل خود را از دست دادند. کشور چین که بودجه‌ای به ارزش 586میلیارد دلار برای تزریق به اقتصاد در نظر گرفته است در عرض یک سال گذشته بیشتر از 400هزار فرصت شغلی را از دست داده است و پیش‌بینی می‌شود در سال‌جاری میلادی بیشتر از يك میلیون فرصت شغلی در این کشور از بین برود.
زولیک با اشاره به ابعاد گسترده بحران اقتصادی در جهان از تمامی کشورهای صنعتی خواست تا کشورهای فقیر دنیا را در این بحران تنها نگذارند و بدانند که در صورت مواجهه اقتصاد کشورهای فقیر با مشکلات لاینحل مشکلات اقتصادي و اجتماعی زیادی برای کشورهای صنعتی ایجاد می‌شود.
وی برای تایید سخنان خود به این نکته اشاره کرد که اقتصاد جهان همچون حلقه‌های یک زنجیر است. برخی از حلقه‌ها بزرگ‌تر و قوی‌تر هستند و برخی از آنها ضعیف‌تر هستند و سریع‌تر شکسته می‌شوند. به هر حال هر یکی از این حلقه‌ها که شکسته شود زنجیر کارآیی خود را از دست می‌دهد.
منبع: روزنامه دنیای اقتصاد
