بانکی دات آی آر: تعدادی از افراد، از صبح تا 4 و 5 بعد از ظهر کارمندند و بعد از آن شغل‌های دیگری دارند؛ مسافرکشی، دستفروشی، چرخاندن مغازه، آرایشگری. بیشتر از توان جسمانی‌شان کار می‌کنند تا پول بیشتری به دست بیاورند. به امید اینکه با پول بیشتر، فرزندان‌شان زندگی بهتری داشته باشند و خودشان هم رضایت بیشتری از زندگی داشته باشند. درآمد بیشتری که به قیمت کم‌خوابی و رسیدگی کمتر به جسم و جان‌شان تمام می‌شود. جالب است که با وجود این همه تلاش برای درآمد بیشتر، وقتی به سراغ‌شان می‌رویم، نوای خوشبختی را از آنها نمی‌شنویم.
اما واقعا کسب درآمد بیشتر، باعث خوشحالی بیشترِ ما می‌شود؟ به نظر می‌رسد جواب این سوال تا حدی مثبت است. کسب درآمد بیشتر باعث می‌شود بعضی از گره‌های مالی افراد باز شود؛ وسایلِ راحتی و آسایش را بدون نگرانی خرید، قرض و قسط‌های عقب افتاده را پرداخت، تغذیه بهتری داشت، دندان‌ها را درست کرد و بقیه دردهایی که با مقداری پول بیشتر می‌توان درمان‌شان کرد.
سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است: چه موقع به دست آوردن پولِ بیشتر ما را خوشحال‌تر نمی‌کند؟
روزنامه‌نگاران روزنامه نیویورک تایمز در سال 2012 در ستونی تلاش کرده‌اند که به این سوال پاسخ بدهند. من امروز متن پاسخ و تحقیقات روزنامه نیویورک تایمز را خواندم و در این پست با توجه به نوشته نیویورک تایمز درباره جواب این سوال می‌‌نویسم. این نوشته قصد نصیحت یا اثبات حرفی را ندارد، صرفا تلنگری است برای فکر کردن.
چطور به دست آوردن بیشتر پول، بر رضایت ما از زندگی تاثیر می‌گذارد؟
اگر بخواهیم واقع‌بینانه نگاه کنیم می‌بینیم که بین خوشحالی و میزان درآمد افراد رابطه مستقیمی وجود دارد. افرادی که درآمد خوبی دارند بیشتر از افرادی که در فقر زندگی می‌کنند، احساس خوشحالی و رضایت از زندگی دارند. به دست آوردن درآمد بیشتر بر میزان سلامتی هم تاثیر مستقیم دارد. به این صورت که با مقدار درآمد بیشتر بهتر می‌توانند به تغذیه و سلامت خودشان رسیدگی کنند.
نکته ظریفِ ماجرا که شاید تا به اینجا متوجه آن شده باشید، پولِ بیشتر شما را خوشحال‌تر نمی‌کند. درست همان لحظه‌ایی که به استانداردی از رفاه رسیدید و نیازهای‌تان برآورده شد، به رضایت از زندگی می‌رسید.
«استاندارد رفاه» برای هر فردی بر اساس شهر محلِ سکونتش متفاوت است. بر اساس گزارش مرکز آمار آخرین رقم سبد هزینه خانوارها در تهران و بقیه کلان‌شهرها ۳ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان و در شهرهای کوچک ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان اعلام شده است. شاید اگر کسی که در تهران زندگی می‌کند، درآمدش به 3 میلیون برسد از زندگی رضایت بیشتری داشته باشد.
محققان دانشگاه پرینستون با بررسی داده‌های 500 هزار خانوار در سایت نظرسنجی گالوپ، به این نتیجه رسیدند که درآمد بیشتر خانواده‌ها در بهتر شدن رفتارهای روزمره آنها تاثیر مثبتی داشته است اما در خوشحال بودنِ آنها نه. حتی در افرادی که درآمدشان بیشتر از 75000 دلار (کمترین میزان درآمد سالانه مصوب در سال 2012) بوده است هم احساس خوشحالی مشاهده نشده. در این مرحله این سوال مطرح می‌شود که چرا باوجودیکه بعد از اینکه با کارِ بسیار، به درآمدی می‌رسیم که ما را خوشحال کند، باز هم اضافه کاری و کارهای سخت را ادامه می‌دهیم؟ مگر نه این است که ما درآمد بیشتر را برای ایجاد رفاه بیشتر می‌خواستیم، پس چرا بعد از رسیدن به آن درآمد، باز هم احساس خوشحالی و رضایت از زندگی را نداریم؟
محققانی که این مسئله را بررسی کرده‌اند معتقدند که ما درباره معنی خوشحالی و پول دچار اشتباه فکر می‌کنیم. به این صورت که با به دست آوردنِ پولِ بیشتر، خوشحالی و رضایت از زندگی به دست نمی‌آید. در این تحقیق آمده است که فقط 9 درصد خانواده‌های با درآمد 55 هزار دلار، از خانواده‌های با درآمد 25 هزار دلار، رضایت بیشتری از زندگی‌شان داشته‌اند.
با توجه به این نتایج این تحقیق به این حرف می‌رسیم که کاری که ما با پول‌مان می‌کنیم از پولی که به دست میآوریم مهمتر است. در همین تحقیق اینطور آمده است که شما با پولتان می‌توانید تلویزیون بزرگتری بخرید یا به سفری کوتاه مدت بروید. اینکه شما با پولتان چه تصمیمی می‌گیرید، شما را به سمت شادی و رضایت از زندگی می‌برد نه مقدار پولی که به دست میآورید.
بانکی: سمیرا همتی
