جهان‌بخش صادقي را همه مردم محله دزاشيب و شايد نياوران مي‌شناسند، ‌او 38 سال پيش در سن 16 سالگي قطع نخاع شد و بيش از 30 سال است كه در گالري «وليعصر» به نقاشي كردن و آموزش آن‌ به علاقه‌مندان مشغول است.

به گزارش فارس، اگر سري به محله دزاشيب تهران بزنيد، در همان ابتدا با صحنه‌اي روبه رو مي‌شويد كه نمي‌توانيد از كنار آن بي‌تفاوت عبور كنيد.

در ابتداي اين محله، مردي را مي‌بينيد كه روي تخت دراز كشيده است و در حالت درازكش روي بوم نقاشي مي‌كند و همين موضوع توجه شما را جلب خواهد كرد.

جهان‌بخش صادقي را همه مردم محله دزاشيب و شايد نياوران مي‌شناسند، ‌او كه 38 سال پيش بر اثر حادثه‌اي در سن 16 سالگي قطع نخاع شده است، اكنون بيش از 30 سال است كه در اين محله گالري با نام «وليعصر» راه‌اندازي كرده است و به نقاشي كردن و آموزش آن‌ به علاقه‌مندان مشغول است.

جهان‌بخش صادقي متولد 1335 در روستاي «رستاق» شهر بافت كرمان است،‌ او در سن 16 سالگي در شب تولد امام حسين (ع) كه براي چراغاني كردن محله ناصري كرمان مشغول ريسه كشيدن بود، اتومبيلي كه راننده‌اش از حالت طبيعي خارج بود با او برخورد مي‌كند و جهان‌بخش در اين حادثه از مهره 7 گردن دچار شكستگي مي‌شود. از اين پس او يك معلول 85 درصد مي‌شود كه نزديك به 90 درصد از كار افتاده است. او بارها براي معالجه به بيمارستان‌هاي مختلف مراجعه مي‌كند و سرانجام پزشكان به او مي‌گويند كه بايد با وضعيت جديد خود كنار بيايي. باور اين موضوع براي جهان‌بخش نوجوان بسيار سخت و ناگوار بود و تا مدت‌ها با خود كلنجار مي‌رفت تا اين كه سرانجام به اين نتيجه مي‌رسد كه اين وضعيت جديد زندگي اوست و بايد با آن كنار بيايد.

جهان‌بخش درباره چگونگي گرايش يافتن خود به سمت هنر نقاشي مي‌گويد: «در مدت زماني كه در بيمارستان بستري بودم، ‌دانشجويان رشته هنر به اين بيمارستان آمد و شد داشتند و من از طريق آن‌ها با نقاشي آشنا شدم و چگونه نقاشي كردن را از آن‌ها ياد گرفتم. پس از آن از طريق استاد «مسعود كرمي» هنرمند نقاشي كه خود از ناحيه پاها و دست‌ها دچار معلوليت بود،‌ نقاشي را حرفه‌اي‌تر دنبال كردم. در اين زمان، نقاشي كردن بهترين شيوه‌اي بود كه مي‌توانستم خودم را سرگرم كنم و ‌اكنون اين سرگرمي به حرفه من تبديل شده است و بيش از 30 سال است كه نقاشي مي‌كنم،بيش از 2 هزار تابلو نقاشي كشيده‌ام و بيش از 120 هنرجو دارم.»

ديوار گالري او پر از نقاشي‌هاي رنگ و وارنگي است كه همه به سبك رئال كار شده‌اند و پر از تصاوير گل‌هاي زيبا، خانه‌هاي روستايي، زندگي و آداب و رسوم مردم ايران است.

* نخستين نقاشي كه روي بوم كشيد…

صادقي به نخستين نقاشي كه روي بوم كشيده است در گوشه‌اي از گالري‌اش اشاره مي‌كند، اين نقاشي كه چوپاني را در حال ني‌زدن به تصوير كشيده است ابعاد كوچكي دارد و خيلي ناشيانه طراحي شده است، اما جهان‌بخش آن را به ديوار زده است تا هميشه نخستين كارش را كه به ياد روستا كشيده است جلو چشمش داشته باشد.

صادقي درباره چگونگي نقاشي كشيدنش مي‌گويد: «قلم مو را با دو دست مي‌گيرم، به سمت راست دراز مي‌كشم و سه‌پايه‌ نقاشي‌ام نيز متحرك است و مي‌توانم به راحتي آن را بالا و پائين كنم.»

او مي‌گويد كه همه محله دزاشيب تهران او را مي‌شناسد و همه كساني كه عصر روزهاي تابستان از آن محله عبور كنند او را خواهند ديد كه بيرون گالري‌اش مشغول نقاشي است.

از او درباره اين كارش مي‌پرسم كه چرا بيرون گالري نقاشي مي‌كند، مي‌گويد: من به دليل مشكلات جسمي كه دارم نمي‌توانم از كولر و وسايل خنك كننده ديگر استفاده كنم بنابراين تا زماني كه بيرون آفتاب باشد داخل خانه با دستمال خيس خودم را خنك مي‌كنم و عصرها كه هوا كمي خنك‌تر مي‌شود بيرون گالري مي‌روم و در هواي خنك بيرون به كارم ادامه مي‌دهم.»

شايد همين مشكل او كه باعث مي‌شود او مجبور باشد در بيرون از گالري‌اش نقاشي كند، باعث شده است تا همه كساني كه از اين محله عبور مي‌كنند در عصرهاي تابستان او را ببينند و بخواهند از نزديك با او و كارش آشنا شوند. حتي بسياري از مسئولان مملكتي و ميهمانان خارجي آن‌ها كه از اين محله عبور مي‌كنند نمي‌توانند از كنار اين هنرمند بي‌تفاوت عبور كنند و لحظاتي را با او مي‌گذرانند.

صادقي به سبك رئال نقاشي مي‌كند و آثارش ما را به ياد آثار هنرمند فقيد كاتوزيان مي‌اندازد.

البته صادقي مي‌گويد كه استاد كاتوزيان بارها به ديدن او و آثارش آمده است و او را براي ادامه كارش تشويق كرده است.
علاوه بر استاد كاتوزيان، محمود فرشچيان و ديگر هنرمندان نقاش نيز به ديدن او آمده‌اند.

از ميان سران كشورهاي مختلف نيز بازديدكنندگاني داشته است كه دبير كل سابق سازمان كنفرانس سران كشورهاي اسلامي، سفير لبنان،‌ گابن، ‌ساحل عاج و … از آن جمله‌اند و از ميان دولتمردان ايراني هم رئيس جمهور سابق ايران، دكتر ولايتي مشاور امور بين‌الملل مقام معظم رهبري، علي‌محمد بشارتي وزير اسبق، علي يونسي وزير اسبق اطلاعات به ديدن اين هنرمند و آثارش آمده‌اند اما در چند سال گذشته هيچ مسئولي از او ياد نكرده است و به ديدن او نرفته است.

جهان‌بخش صادقي بيش از 98 ورك‌شاپ داخلي و خارجي برگزار كرده است و بارها در كشورهاي كويت، قطر، امارات متحده عربي، سوريه و لبنان و همچنين شهرهاي مختلف ايران نمايشگاه برگزار كرده است.

صادقي كه مشتريان خاص خود را نيز دارد و به او كارهايي را سفارش مي‌دهند درباره فروش آثارش مي‌گويد: «آثارم مشتري دارد و بسياري از توريست‌هاي خارجي كه به ديدن من مي‌آيند سفارش تابلوهايي با تصاويري از فرهنگ و آداب و سنن مردم ايران را مي‌دهند.»

* اهداي نقاشي تصوير ۱۱۰ شهيد لبنان به سيدحسن نصرالله

او همچنين تصاوير شهدا را نيز با اعتقاد نقاشي مي‌كند و بابت اين كارش هيچ هزينه‌اي دريافت نمي‌كند. صادقي تاكنون تصوير 110 شهيد لبنان را نقاشي كرده است كه به دفتر سيدحسن نصرالله و گروه مقاومت حزب‌الله لبنان هديه داده است.

او سه بار با سيدحسن نصرالله ديدار كرده است و بابت نقاشي‌هايي كه از شهداي لبنان كرده است و نمايشگاه‌هاي طولاني‌مدتي كه در اين كشور برپا كرده است، تقريباً همه مردم لبنان او را مي‌شناسند.

صادقي در اين سفرهايش به آرزوي ديرينه خود نيز رسيده است كه دراين باره مي‌گويد: «هميشه آرزو داشتم به سوريه مشرف شوم و به زيارت حضرت معصومه (س) بروم و بالاخره در مدت زمان 9 سال خداوند 44 بار توفيق زيارت حرم حضرت معصومه(س) را نصيب من كرد.»

او روحيه بسيار قوي و با نشاطي دارد و آرامش خاصي در چهره‌اش دارد و از اين وضعيت جسمي خود كاملاً راضي است و مي‌‌گويد: «من نگران وضعيت خاص خودم نيستم و فكر مي‌كنم خواست خدا بوده است و اگر خداوند به ديگران سلامت جسماني داده است به من روحيه بسيار خوب و تحمل بالا عنايت كرده است.»

* زندگي هيچ گاه منتظر ما نمي‌ماند

او اكنون غير از نقاشي كردن و آموزش نقاشي، براي سخنراني با موضوع تقويت روحيه بيماران،‌جانبازان و معلولان و همچنين زندانيان نيز دعوت مي‌شود كه به خوبي از پس آن برمي‌آيد.

به گفته خودش توانسته بسياري از افراد افسرده و نااميدي كه فكر خودكشي را در سرشان مي‌پروراندند، با صحبت‌هايش آرام كند و به زندگي تازه‌اي همراه با اميد بازگرداند.

بسياري از كساني كه براي تقويت روحيه به او مراجعه مي‌كنند،‌معلولان و خانواده‌هاي آن‌ها هستند.
صادقي مي‌گويد: «ما بايد با واقعيت زندگي كنيم،‌ واقعيت زندگي من است كه بايد روي اين چرخ كه 39 سال زندگي كرده‌ام باز هم زندگي كنم اما به هر حال تحمل اين شرايط با اميد و اعتقاد به خداوند ميسر مي‌شود و به خاطر توانايي‌هاي ديگري كه خداوند در وجود من گذاشته مثل توانايي، ديدن، شنيدن، نقاشي كردن و تحمل شرايط سخت بايد شكرگذار باشم.»

او معتقد است: «زندگي هيچ گاه منتظر ما نمي‌ماند و ما بايد هميشه از فرصت‌هاي اندك‌مان استفاده كنيم.»

صادقي در يكي از سفرهايش با پروفسور عربستاني «محمدحمود الطريقي» آشنا مي‌شود كه دفتر حمايت از معلولان در لبنان،‌امريكا و عربستان دارد. او از صادقي خواسته است تا در ازاي همه امكانات رفاهي و مالي براي جامعه معلولان به نام عربستان خدمت كند اما او نپذيرفته و اعلام كرده بود كه من هر كاري كه انجام مي‌دهم مي‌خواهم به نام كشورم ايران باشد.

* مشكلي غير از مشكلات جسماني…

اما اين هنرمند فعال و پركار اين روزها دچار مشكلي غير از مشكلات جسماني شده است. خانه و گالري‌اي كه اكنون در اختيار دارد، 30 سال پيش از سوي بنياد مستضعفان و جانبازان در اختيار او قرار گرفته است و بابت آن اجاره پرداخت مي‌كند، در اين مدت او اين خانه و گالري را به منظور وضعيت خاص جسماني خودش مناسب سازي كرده است كه بتواند به راحتي از خانه به گالري رفت و آمد كند.

اين خانه و گالري ۸ سال پيش از طريق مزايده فروخته شده است و خريدار آن سعي دارد تا اين هنرمند را از خانه و محل كارش بيرون كند اما تاكنون به دليل مشكلات قانوني نتوانسته است و همين مشكلات باعث شده است تا آرامش از اين هنرمند سلب شود.

او درباره اين مسئله كه اكنون تنها دغدغه او در زندگي است مي‌گويد: «خانه‌ام 60 متري است و گالري‌ام كه محل كار و آموزش نقاشي است حدود 40 متر است كه براي وضعيت خاص من مناسب‌سازي شده است و در اين محل به راحتي مي‌توانم كار و زندگي كنم، اما مدتي است كه آرامش ما برهم زده شده است و شخص خريدار مي‌خواهد خانه و گالري را بگيرد. اين خانه از طريق بنياد به من اجاره داده شده است و من بابت اين مكان اجاره ماهيانه پرداخت مي‌كنم.»

وي مي‌افزايد: « اين محل 2180 متر در مجموع مساحت دارد كه تنها 100 متر آن شامل خانه و گالري در اجاره من است و شخص خريدار قصد دارد با تحت فشار قرار دادن من همه اين مكان را بگيرد. اما من سال‌ها در اين محله زندگي كرده‌ام و تمام كساني كه من را مي‌شناسند از طريق همين گالري بوده است و اكنون چگونه مي‌توانم به مكان ديگري بروم كه بتوانم كار كنم.»

صادقي مي‌گويد: «من به همراه اعضاي خانواده‌ام شامل خواهران و برادرم 14 نفر هستيم كه در اين مكان زندگي مي‌كنيم و حدود 150 نفر با من و شغل من در ارتباط هستند كه اگر مكانم را تغيير دهم همه اين افراد دچار مشكل مي‌شوند.»

صادقي مي‌گويد: «به لحاظ قانوني خريدار تنها مي‌تواند خانه را از من بگيرد اما گالري را نمي‌تواند، با اين حال آن چه تاكنون موفق شده است از من بگيرد، آرامش من است و من مي‌خواهم كه هر چه زودتر تكليفم روشن شود و آن چه را قانون مشخص كرده است زودتر اجرايي شود.»
او در پايان تأكيد مي‌كند: «آن چه براي من مهم است اميد و توكل به خداوند است.»