همه مثل هم نیستند، ما انسان ها در عین شباهت تفاوت های متعددی باهم داریم و همین مساله هست که زندگی اجتماعی را جذاب تر می کند.
به گزارش بانکی دات آی آر، برای موفقیت در زندگی اجتماعی لازم است تیپ های مختلف شخصیتی و نحوه برخورد با آنها را بیاموزیم اما از آن واجب تر این است که بدانیم همه مثل هم نیستیم و پس از پذیرش تفاوت ها به همدیگر احترام بگذاریم.
کارشناسان و متخصصان روانشناسی شخصیت ها را بر مبنای اصول مختلف به اشکال متفاوتی تقسیم بندی کرده اند،شخصیت های درون گرا،برون گرا، کمال گرا، کمک گرا، موفقیت طلب و یا تیپ های شخصیتی A,B,C ویا D اما در کنار این ها باید پذیرفت که هر انسانی موجودی یگانه،بی نظیر و به سبب آدمیت لایق احترام است.
آدم ها ممکن است ترکیبی از چند تیپ شخصیتی باشند و مثلا درعین برون گرایی تمایلات درون گرایانه از خود بروز بدهند، حقیقت این است که با یک فرمول نمی شود کل ارتباطاتمان را شکل بدهیم اما رعایت یک سری اصول به ما کمک می کند.
۱.رعایت ادب و احترام
گاهی صمیمیت، تازه کاری،وجود فضای غیر اداری و غیر رسمی، نگاه از بالا به پایین ، برخورد های مدیریتی ،خود بزرگ بینی ،خود شیفتگی و … سبب می شود برخی وقت ها رعایت ادب و احترام را فراموش کنیم. اینکه ما در چه منصبی هستیم،چقدر با کسی که با او سخن می گوییم صمیمی هستیم اصلا مهم نیست در محیط های اداری حتی همسران هم باید اصول ادب و رفتار سازمانی را رعایت کنند پس حتی با صمیمی ترین دوست هم در وقت اداری حق نداریم دور از ادب رفتار کنیم. تشکر یک امر واجب است و ارتباط چشمی و نگاه کردن به کسی که مشغول صحبت با او هستیم واجب و خیره شدن به مانیتور کامپیوتر و عدم ارتباط چشمی هم بی ادبی به حساب می آید.
۲. پرهیز از ورود به حریم اشخاص
رعایت حریم خصوصی هر فرد در محیط های اجتماعی به ویژه محل کار ضروری است زیر چشمی نگاه کردن به مونیتور همکاری که در مجاورت مانشسته، گوش دادن به مکالمات تلفنی و… مطالعه گفتگو های از راه دور چه چت باشد و… عدم رعایت حریم خصوصی است و از جانب مدیر یک سازمان هم درست نیست چه برسد به کارکنان بخش های مختلف .
۳. غیبت و بد گویی
متاسفانه صحبت کردن پشت سر همکاران امری عادی و مرسوم است که در تمام محیط های کاری اعم از خصوصی ، دولتی ،فرهنگی و غیر فرهنگی رواج دارد.
بعضی از افراد هم عادت دارند جزئی ترین مسائل بین همکاران را به سرعت صاعقه به مدیریت منتقل می کنند و اسم بدگویی را هم انتقال مطلب و یا انجام وظیفه !! می گذارند. این درحالیست که چنین رفتارهایی در محیط کار به شدت مخرب و مسموم کننده است.
۴.عدم هماهنگی و سرکشی
برخی اصولا مخالف اند به این ترتیب که به تصمیمات جمع بی توجه بوده و به قوانین نانوشته سازمانی که همه از آن تبعیت می کنند بی احترام هستند این امر در دراز مدت باعث جدایی با گروه و عدم هماهنگی سازمان می شود.
سعی کنید تا حد امکان از قوانین نانوشته تبعیت کنید.
۵. نداشتن احساس مالکیت
هیچ چیز دائمی نیست، از جوانی و سالامت گرفته تا پست سازمانی شما. هر لحظه امکان دارد خواسته و یا به اجبار مجبور شوید محیط کارتان را ترک کنید پس دلبستگی و حس تملک تنها باعث سختی و دشواری کار شما می شود . سابقه کاری و اینکه چه مدت است در یک محیط کار می کنید هم باعث نمی شود شما مجوز داشته باشید که احساس تملک برکار و یا شرکتی که در آن کار می کنید را داشته باشید.
۶.عدم تحمیل سلایق و سبک زندگی
هم گونی و شباهت های عقیدتی ،سبک زندگی و… در محیط های کاری هارمونی پدید می آورد و فعالیت و همکاری آدم هایی که به یکدیگر شبه هستند بسیار ساده تر است.
اما این به آن معنی نیست که همه یکی باشند، در محیط های کاری به ویژه محیط های بین المللی آدم ها ازکشورها، فرهنگ ها و حتی مذاهب مختلف در کنار هم کار می کنند و مشکلی هم نیست دلیل ساده ای هم دارد و آن عدم تحمیل سلابق و احترام به سبک زندگی دیگران است.
ذکر دیدگاه های مذهبی ،سیاسی و تحمیل آن به سایرین و تاکید بر حق بودن دیدگاه های ما هارمونی را به هم زدن و محیط کار را مسموم می کند.
۷.قضاوت
یکی از مشکلات هر جامعه ای قضاوت کردن در مورد سایرین و اصرار به صحت قضاوت های شخصی خودمان است. اگر این قضاوت با برچسب زدن همراه شود که مشکلات را دو برابر می کند.
فرد درون گرایی که اهل صحبت نیست به تکبر و خود شیفتگی محکوم کردن، کسی که اهل بیان دائم عملکرد و دشواری های کارش نیست به بی خیالی و کم کاری محکوم کردن و… روابط ما با همکارانمان را خراب می کند.
۸.دهن بینی
هم صحبت شدن با همکاران و به اصطلاح گرم گرفتن از مواردی است که برای حفظ محیط کار لازم است اما ورود به بحث های غیر ضرور ، پذیرش قضاوت دیگران در مورد همکاران، تلاش برای سردر آوردن از اسرار شرکت و آنچه به کار ما مربوط نیست روابط ما را مختل می کند.
از همه بد تر پذیرفتن صحبت کسانی است که عادت به قضاوت، بدگویی و… دارد و بر اساس حرف دیگران روابط کاری مان را بنا کردن که منجر به نابودی حرفه ما خواهد شد.
۹. دوری گزینی
گاهی برخی محیط های کاری مسموم است و از نظر اجتماعی و فرهنگی با شرایط تربیتی و اجتماعی شما مطابقتی ندارد بهترین گزینه در این مورد پیدا کردن شغل جدیدی است که با شما و شرایط تان مطابقت داشته باشد. اما اگر امکان تغییر شغلتان را ندارید دوری کردن از سایرین و سکوت به شما کمکی نمی کند. روی موارد اختلاف بحث نکنید بر مشابهت ها تاکید کنید و سعی کنید سر صحبت را در مورد مسائل کاری و آنچه با دیگران توافق دارید باز کنید.
۱۰. حفظ آرامش
گاهی حق باشماست حرفی کاملا حرفه ای دارید،یا اخلاق حرفه ای مد نظرتان است گاهی به شما بی احترامی شده و یا از مساله ای به شدت ناراحت اید. از روش های مختلف سعی می کنید حرف حق تان را به گوش همکاران و مسئولان برسانید اما گوش شنوایی نیست در این مورد بد ترین گزینه از دست دادن آرامش است. فریاد حتی اگر حرف حق باشد فقط گوش ها را کر و حقیقت را ناشنوا می کند در همه حال آرامش خودتان را حفظ کنید.
اخبار منتخب بانکی دات آی آر:
=================
- تصمیمات جدید دولت درباره سبد کالا
- پول هایتان را به بانک ببرید یا بورس؟
- آیفون ۶ و آی واچ رونمایی شد + عکس
- چگونه در کسب وکار و زندگی شیر باشیم؟
- استخدام های روز- ۱۸شهریور ۹۳
- ستاره مراسم امشب اپل کیست؟
- زنگ خطر بیکاری بزرگ به صدا درآمد
- میانگین حقوق در آموزش‌وپرورش چقدر است؟
- هر ۱۲ ثانیه یک نفر قربانی جرایم سایبر می‌شود
- چگونه دزدان حساب بانکی مان را ناکام کنیم؟
- 5 راه برای افزایش عمر باتری لپ‌تاپ
- از ۸۴ تا ۹۲ چه تعداد از زنان بیکار شدند؟
- هدیه پنهانی یک پسر به مادرش
