بانکی دات آی آر : تمدن اینکا در اوایل قرن ۱۳ از ارتفاعات کشور پرو برخاست. آن ها از سال ۱۴۳۸ شروع به فتح سرزمین های اطراف قلب اینکا کردند و بزرگترین امپراطوری را قبل از کشف آمریکا ایجاد کردند. آمدن فاتحان اسپانیایی در سال ۱۵۳۲ ، پایان دادن به امپراطوری کوتاه مدت اینکا را مشخص کرد. به خاطر اینکه فاتحان هر آنچه را که می توانستند غارت کردند ، چیزی که از تمدن آن ها باقی ماند، محدود است. اما گردشگران هنوز هم می توانند با دیدن خرابه های شگفت انگیز اینکای باستان در ارتفاعات جنوب آمریکا ، درکی از چگونگی پیشرفت اینکا را بدست آورند.
مورای
مورای آزمایشگاه کشاورزی می باشد که به احتمال زیاد برای کشت انواع گیاهان مقاوم و دلچسب در بالای رشته کوه های آند استفاده شده است. این مکان شامل چندین تراس دایره ای شکل است ، که به منظور بررسی اثر شرایط مختلف آب و هوایی بر روی محصولات مورد استفاده قرار می گرفت. عمیق ترین دهانه حدود ۱۵۰ متر عمق دارد، با اختلاف درجه حرارت تا ۱۵ درجه سانتی گراد بین سطح بالا و پایین.
وینای واینا
وینای واینا در دامنه کوهی مشرف به رودخانه اوروباما (Urubamba River) ساخته شده است و در دنباله اینکا قرار دارد، و ممکن است مانند امروز ، به عنوان یک توقف گاه برای مسافران خسته ای که در راه ماچو پیچو معروف بودند ، استفاده می شد. ویرانه های وینای واینا شامل مجتمع های بالا و پایین متصل شده به پله ها و فواره ها می باشد.در کنار خانه ها ، تراس های کشاورزی قرار دارد.
کُریکانچا
کُریکانچا در کوسکو قرار دارد و در اصل به نام “معبد خورشید” مهم ترین معبد در امپراتوری اینکا بوده است. دیوارها و کف با ورق طلای جامد پوشیده شده بودند، و حیاط پر از مجسمه های طلایی بود. مانند بسیاری دیگر از آثار اینکا ، به شدت توسط فاتحان غارت شد، و کلیسای مسیحی سانتو دومینگو را بالای خرابه ها ساختند. زمین لرزه های بزرگ به شدت به کلیسا آسیب زد ، اما دیوارهای سنگی اینکا ، ساخته شده از بلوک های سنگی محکم و به هم پیوسته ، به لطف سنگ تراشی پیچیده اینکاها هنوز هم پابر جا هستند.
لیاکتاباتا
لیاکتاباتا در ارتفاع ۲۸۴۰ متری از سطح دریا و در امتداد دنباله اینکا قرار دارد و به معنی “شهر بالا” در کچوا می باشد. و احتمالا برای تولید و ذخیره سازی محصول مورد استفاده قرار می گرفت. لیاکتابانا در طول عقب نشینی خود برای تضعیف اسپانیایی ها ، به آتش کشیده شد. در بخشی به دلیل این تلاش ها ، اسپانیایی ها هرگز قسمت هایی از اینکا یا شهرک های دیگر آن را کشف نکردند.
آیلا دل سُل
آیلا دل سُل (جزیره خورشید) جزیره ای صخره ای و پر از تپه واقع در بخش جنوبی دریاچه تیتیکاکا می باشد. با توجه به دین اینکا ، اینجا اولین سرزمینی بود که بعد از سیل بزرگ پدیدار شد ، و خورشید بار دیگر در این جزیره برای روشن کردن آسمان ظاهر شد. به عنوان زادگاه خدای خورشید ، اینکاها چندین مکان مقدس را در این جزیره ساختند.
ساکسایهیومن
ساکسایهیومن مجموعه ای از دیوارهای بلند بالای شهر کوسکو یا کوزکو (Cusco or Cuzco)می باشد. شهر امپراتوری کوسکو ، در قالب یک یوزپلنگ ، نماد سلسله اینکا می باشد. قلب یوزپلنگ میدان اصلی شهر ، رودخانه تولومایو ستون فقرات آن ، و تپه ساکسایهیومن سر آن می باشد.سه دیوار موازی در سطوح مختلف ، با سنگ های آهکی در اندازه های عظیم ساخته شده است. گفته می شود که دیواره های مارپیچ نماد دندان های یوزپلنگ است. دیوارهای اینکا به گونه ای ساخته شده اند که یک تکه کاغذ هم بین خیلی از سنگ های آن نمی رود.
.
پیساک
پیساک ، یک کلمه از ریشه کچوا ، به معنی “کبک” می باشد. سنت اینکا ساختمان شهرها را به شکل پرندگان و حیوانات درآورده است، به عنوان مثال پیساک شکل کبک است. خرابه های اینکا شامل ارگ نظامی ، معابد مذهبی ، خانه های شخصی که مشرف به دره ی مقدس هستند و بین کوه های سالکانتای قرار دارند می باشد. تصور می شود که پیساک از ورودی جنوبی به دره مقدس دفاع می کند و مسیری که امپراتوری اینکا را به مرز جنگل انبوه متصل می کند کنترل می کند.
چُکوکوکایرا
چُکوکوکایرا در مرز بین کوسکو و آپوریماک قرار دارد و به معنی “گهواره طلا” می باشد که ۳۰۸۵ متر بالاتر از سطح دریا است. ویرانه های اینکا شامل راه پله هایی است که متشکل از ۱۸۰ تراس می باشد. چکوکوکایرا در سبکی کاملا متفاوت از ماچوپیچو ساخته شده است، و وسعتی بزرگتر دارد. تنها می توان با پای پیاده و یا سوار بر اسب به چکوکوکایرا سفر کرد و اغلب نسبت به ماچوپیچو بازدید بسیار کمتری دارد.
اولانتایتامبو
در طول امپراتوری اینکا ، اولانتایتامبو ، املاک سلطنتی امپراتور پاچاکوتی بود که منطقه را فتح کرد ، و شهر و مرکزی تشریفاتی ساخت. در زمان فتح اسپانیا در پرو ، اینجا به عنوان دژی برای مقاومت اینکا استفاده می شد. امروزه ویرانه های اولانتایتامبو جاذبه های توریستی مهم، و رایج ترین نقطه شروع برای پیاده روی می باشند.
ماچو پیچو
زیباترین و شگفت انگیزترین ویرانه های اینکا در جهان ، ماچو پیچو می باشد، که در سال ۱۹۱۰ توسط مورخ هاوایی کشف شد. “شهر گمشده اینکاها” از پایین پنهان می باشد و توسط زمین های کشاورزی احاطه شده است و با چشمه های طبیعی نامرئی آبیاری می شود. اگرچه اینجا توسط افراد محلی شناخته شده است، اما قبل از اینکه در سال ۱۹۱۱ دوباره کشف شود ، تا حد زیادی برای جهان خارج ناشناخته بود. از آن زمان ، ماچو پیچو تبدیل به مهم ترین جاذبه توریستی در پرو شد.
