برای مردم غزه، دریا تنها جایی است که میتوانند بدون دغدغه بمباران، آرامش داشته باشند. اینجا خبری از موشک نیست، خروش دریا شبیه به فریادهای کمک نیست. دریا نماد آزادی است، تنها جایی که مردم حس می‌کنند محاصره نشدهاند.
ابوغانم 14 ساله است. او هر روز صبح با خواهر کوچکش به دریا می‌آید و موج‌سواری می‌کند. ابوغانم در نوار غزه بهترین موج‌سوار در رده نوجوانان است و تا به الان در همه مسابقات در غزه نفر اول شده اما هیچ وقت نتوانسته به مسابقات خارجی اعزام شود.
وقت استراحت دختران دانشجوی پرستاری دانشگاه اسلامی در زایشگاه بیمارستان الشفا.
زنی با روبند از کوچه بیمارستان الشفا می‌گذرد. عکسِ روی دیوار خشونت خانگی را منع می‌کند. بر اساس تحقیقی که در سال 2012 انجام گرفت بیش از 37 درصد زنان غزه از جانب همسرانشان مورد خشونت خانگی قرار می‌گیرند.
چند روز بعد از بمباران، لاک ناخن به رنگ پرچم فلسطین روی دست یکی از دختران.
حنین هرارا 15 ساله و یاسمین 6 ساله بعد از بمباران وارد خانه می‌شوند. حنین برای خانه‌ای که تمام زندگیش را در آن سپری کرده گریه می‌کند. بعد از بمباران و کشته شدن خانواده‌شان به یک پناهگاه سپرده شدند.
یارا و دوستانش در حال تماشای مسابقه رقص در نیمه شب. به دلیل محدود بودن سوخت در غزه، مردم فقط 6 تا 8 ساعت از شبانه‌روز برق دارند.
سالن آرایش زنانه‌ای در غزه.
دختران بیت لاحیا در حال فوتبال بازی‌کردن. دختران غزه معمولا همه نوع ورزشی را میتوانند انجام دهند اما بعد از رسیدن به سن 16 سالگی فرهنگ خانواده و جامعه آنها را مجبور به ازدواج می‌کند.
هادل فوزی ابوشار 25 ساله در استودیو مشغول ضبط آهنگ است. تعداد خواننده‌های زن در غزه خیلی کم است. خانوداه و حکومت با خوانندگی زنان موافق نیستند اما هادل از 12 سالگی به دنبال استعدادش رفته، مثل خواهرهایش که همگی در عرصه موسیقی فعالیت می‌کنند.
آموزش نظامی افسران زن در حمص.
بمباران تمام شده است، یارا و برادرش منتظرند پدر با کباب شوارما برگردد.
دختران پناهگاه UNHCR.
حجاب در غزه اجباری نیست. اما تعداد کمی از دختران حجاب ندارند، دعا در حال آماده شدن برای بیرون است.
دعا در کافی‌شاپ در حال سلفی گرفتن.
بانکی: سمیرا همتی
