بانکی دات آی آر: همه چیز از کشف یک تکه طلای ۶ گرمی توسط پسربچه‌ایی کوچک شروع شد. هنوز چند روز از این کشف نگذشته بود که خیلِ عظیم مردان، به سمت جنوب آمازون روانه شدند. ده‌ها هزار نفر به طمعِ طلا، تمامِ منطقه سیرا پلادا را حفاری کردند. در دهه 80 میلادی عکاسی به نام سالگادو، عکس‌هایی هولناک از کارگران ثبت کرد. عکس‌هایی از انسان‌هایی که مانندِ لشکرِ مورچگان در حال حفاری، حمل و بالا بردنِ گِل و لای منطقه بودند. او درباره آن واقعه اینطور می‌گوید: «تمام موهای بدنم سیخ شده بودند. راز تاریخی ساخت اهرام مصر در برابر چشمانم آشکار شد. انگار به عمق تاریخ سفر کرده بودم.»
در زمانِ اوجِ حفاری‌ها، 100 هزار نفر مشغول جستجوی طلا در این معدن بودند. جستجوی طلا، قتل، خشونت، فحشا و مرگ را به همراه داشت؛ هزاران دخترِ کم سن و سال مشغول تن‌فروشی بودند، به طور متوسط هر ماه 60 تا 80 قتل بدونِ دستگیری قاتل صورت می‌گرفت. روند کار هم به این صورت بود که کارگران کیسه‌های 30 تا 60 کیلوییِ سنگ و خاک را به دوش می‌گرفتند و از نردبان‌های چوبی، یا پل‌های طنابی، 400 متر بالا می‌کشیدند. به ازای هر کیسه 20 سنت پرداخت می‌شد. اگر درون کیسه‌ایی که حمل کرده بودند، طلا پیدا می‌شد، مقدار ناچیزی از آن را به کارگر می‌دادند.
سه ماه پس از کشف طلا، ارتش برزیل عملیات حفاری و جستجو را زیرِ نظرِ خود آورد تا از برخوردهای بیشتر کارگران و صاحبان معدن جلوگیری کند. از این به بعد دولت تمام طلای کشف شده را به قیمت بازار طلای لندن خریداری کرد. مقامات رسمی برزیل کشفِ ۴۵ تن طلا را اعلام کردند اما گفته می‌شود بیش از 90 درصد از کلِ طلای یافت شده، به‌صورت قاچاق خارج شده است.
چند ماه بعد سیلِ عظیمی در آمازون آمد، معدن زیرِ گِل و لای مدفون شد و عملیات حفاری برای همیشه متوقف شد. بررسی‌های زمین‌شناسان نشان داده است که هنوز 20 تا 50 تن طلا در این معدن دست‌نخورده باقی‌مانده است. سال 2012 یک شرکت برزیلی حق برداشت از معدن به مدت 20 سال را از دولت خرید.
بانکی: سمیرا همتی
