شاعرها هرگز پولدار نمی شوند!+تصاویر تاسف بار

هنر برای اهل ثروت ممد حیات و مفرح ذات است و ایشان را آرامش و سعادت می بخشد. امابرای مردم عادی ارزش مادی به همراه نداشته و تنها بر ارزشهای معنوی آنها می افزاید و بس.بنابر این اگر به دنبال پول و شهرت هستی به سراغ هنر نرو!!

به گزارش بانکی دات آی آر, در شرایطی که ورزشکاران ,بازیگران و صاحبان بسیاری از مشاغل در پایین ترین سطوح خود هم ,حقوق های میلیونی دریافت می کنندتاریخ ما سرشار از نام شعرا و نویسندگانی است که در نهایت فقر زندگی کرده و به دیار باقی شتافتند.

در اهميت فرهنگ و ضرورت توجه به آن سخن فراوان است و فراوان هم سخن گفته و شنيده شده است. اما آنچه کمتر مورد توجه قرار می گيرد، نگهداري و حفظ«اهل» فرهنگ است.

یکی از نمونه های این بی توجهی زندگی استاد محمد حسین فدایی چیروکی شاعر مطرح یزدی است که در عین فقر زندگی کرده و حتی قادر به پرداخت هزینه های چاپ آخرین کتابش هم نبود.

محمد حسین فدایی

استاد محمدحسین فدایی چیروکی در ۹ تیرماه ۱۳۰۴ هجری شمسی در روستای کوچکی از توابع شهرستان طبس (استان یزد) بنام چیروک بدنیا آمد.از استاد فدایی دیوان های شعر لبخند کویر ، گنج سعادت ، منظومه حدیث کساء و صحیفه سجادیه وکشکول فدایی منتشر گشته که در قالب های فکاهی و طنز می باشد.

نمایی از منزل محمد حسین فدایی

خالق لبخند کویر در روستای کوچک چیروک از توابع طبس زندگی کرده و به سختی زندگی می گذراند.

استاد فدایی به همراه همسرش

جالب است بدانید در همایش تقدیری که چند سال پیش برای ایشان گرفتند یک بن کتاب و کمک هزینه ۲۰۰ هزارتومانی خرید کتاب به ایشان تقدیم شد که در نوع خود بی نظیر است.

حتما داستان زندگی مرحوم آذریزدی قصه گوی مطرح کشورمان را هم شنیده اید که در تنهایی مطلق و در اوج تنگدستی مرحوم شد.البته مراسم های بزرگداشت باشکوهی پس از فوت ایشان به افتخارشان برگزار گردید.

استاد آذر یزدی در بستر بیماری

مرحوم مهدی آذر یزدی (۲۷ اسفند ۱۳۰۰ – ۱۸ تیر ۱۳۸۸) نویسنده کودک و نوجوان ایرانی بود. معروف‌ترین اثر او مجموعه «قصه‌های خوب برای بچه‌های خوب» نام دارد. او جایزه یونسکو و نیز جایزه سلطنتی کتاب سال را پیش از انقلاب ۵۷ دریافت کرده بود و سه کتاب او توسط شورای کتاب کودک به‌عنوان کتاب برگزیده سال انتخاب شده بودند.

او ازدواج نکرد و هیچ‌گاه به کار دولتی هم مشغول نشد. وی افزون بر نویسندگی به امور غلط گیری و فهرست اعلام‌نویسی تا سال‌های آخر زندگی‌اش ادامه داد. او مدتی پیش از مرگش گفته بود که نوشته‌های دیگری هم دارد که به دلیل عدم صدور مجوز انتشار از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انگیزه تکمیل‌شان را از دست داده و آنها را ناتمام گذاشته است.او در ۱۸ تیر ماه ۱۳۸۸ در سن ۸۷ سالگی در بیمارستان آتیه تهران درگذشت.

این داستان تنها به امروز تعلق ندارد بلکه وضع شعرا و نویسندگان متعهد و بی طرف این مرز و بوم قرن هاست که بدین منوال است.

حتما تصور می کنید حکیم ابوالقاسم فردوسی که سی سال عمر خود را در جهت اعتلای زبان و فرهنگ فارسی صرف کرد. در زمان حیاتش یک قهرمان ملی بوده و مدام به عنوان چهره ماندگار انتخاب می شده است!!

این در حالیست که نه تنها هیچ تقدیری از او به عمل نیامد، بلکه پس از مرگ، از به خاکسپاری پیکر فردوسی در گورستان مسلمانان جلوگیری شد و سرانجام در باغ خود وی یا دخترش در توس به خاک سپرده شد. چرایی به خاک سپرده نشدن او در گورستان مسلمانان را به سبب دشمنی یکی از دانشمندان کینه‌توز توس (بر پایه چهار مقالهٔ نظامی عروضی) دانسته‌اند.

از حضرت حافظ هم در دوران حیاتش چندان که شایسته ایشان بود تقدیر نشد. اگرچه به نسبت برخی دیگر از شعرا و اهل فرهنگ آن دوران زندگی بهتری داشتند امادر مقایسه با وضع زندگی نویسنده داستان های هری پاتر!! (شرمنده ام از این قیاس مع الفارق که تنها برای درک بهتر موضوع مطرح شد) وضع مناسبی نداشتند.

این در حالیست که بسیاری شغل های غیر فرهنگی و حتی کاذب در کشور ما میلیون ها تومان درآمد دارد.ادامه این روند حاصلی جز دل زدگی اهل هنر نخواهد داشت و حتی کودکان هم حاضرنخواند بود حتی در انشاهای مدرسه شاعری و نویسندگی را به عنوان شغل آینده خود انتخاب کنند.