آزمون مدیریتی شاه عباس صفوی

نقل است شاه عباس صفوي، رجال كشور را به ضيافت شاهانه ميهمان كرد و به خدمتكاران دستور داد تا در سر قليان ها بجاي تنباكو، از سرگين اسب استفاده كنند. ميهمان ها مشغول كشيدن قليان شدند و دود و بوي پهنِ اسب، فضا را پر كرد اما رجال از بيم ناراحتي‌ شاه پشت سر هم بر ني قليان پُك عميق زده و با احساس رضايت دودش را هوا مي دادند! گويي در عمرشان، تنباكويي به آن خوبي‌ نكشيده اند!

شاه رو به آنها كرده و گفت: «سرقليان ها با بهترين تنباكو پر شده است. آن را حاكم همدان برايمان فرستاده است.»

همه از تنباكو و عطر آن تعريف كرده و گفتند: «براستي تنباكويي بهتر از اين نمي‌توان يافت.»

شاه به رئيس نگهبانان دربار، كه پك هاي بسيار عميقي به قليان مي زد، گفت: « تنباكويش چطور است؟»

رئيس نگهبانان گفت: «به سر اعليحضرت قسم، پنجاه سال است كه قليان مي كشم، اما تنباكويي به اين عطر و مزه نديده ام!»

شاه با تحقير به آنها نگاهي‌ كرد و گفت: «مرده شوي تان ببرد كه بخاطر حفظ پست و مقام، حاضريد بجاي تنباكو، پِهِن اسب بكشيد و بَه‌‌‌ بَه‌‌‌‌‌‌ و چَه چَه كنيد.»

تصورتان این است که این کار مخصوص زمان صفویه و حداکثر قاجاریه بوده؟ نه در هر عصری از تاریخ به به و چه چه کنانی هستند که بوی پهن و عطر سلطانی برایشان یکی باشد!

اما عجیب تر وقتی است که برخی از ما برای خودمان چاپلوسی می کنیم.

من چه انسان خوبی ام.

چه قدر نسبت به خانواده متعهدم.

چقدر همکارانم را دوست دارم.

چقدر باوفا ام.

چقدر زیبا ام.

چه انسان بی نظیری ام من.

چقدر من تحصیلات دارم، کار بلدم، کارفرماها ابله اند که استخدامم نمی کنند.

با این همه استعداد که من دارم فقط پارتی بازی دیگران نمی گذارد کار پیدا کنم.

…………………………………………………………………………………………..

چقدر از تو سری زدن به کسانی که اعتماد به نفس پایینی دارند لذت می بریم؟

چقدر وقتی کسی در مقابلمان خشوع می کند به نظرمان بزرگ می شود یا شاید هم به نظرمان انسان ضعیفی جلوه می کند که باید در سرش زد؟

در روز چند بار از واژه من استفاده می کنیم؟

چقدر می گوییم ما؟

آنها که از شاه عباس تعریف می کردند و چاپلوسی اش را می کردند از او می ترسیدند و یا دست کم آرزو داشتند وی در ازای این چاپلوسی ها صله ای ،هدیه ای و پستی به آنها بدهد اما ما که بیخودی برای خودچاپلوسی می کنیم از خودمان چه هدیه ای می گیریم؟

با این کار چه چیزی بدست خواهیم آورد؟