سبک زندگی/ راز داریم تا راز

«بین خودمون باشه ولی شنیدم که…»، «شما که غریبه نیستید…»، «از خدا پنهان نیست، از بنده اش چه پنهان…»!

بعضی با گفتن همین چند کلمه احساس می کنند اجازه دارند درباره هر کس و هر چیزی که می خواهند حرف بزنند. انگار خیلی برایشان فرقی نمی کند طرف مقابل کیست و درباره چه موضوعی با او صحبت می کنند. آنها فقط حرف می زنند و هر چیزی را که می دانند ـ و گاهی هم نمی دانند ـ با دیگران در میان می گذارند.

بعضی وقت ها ممکن است رازهایی را درباره دیگران مطرح کنند که به هیچ وجه قابل بخشش نیست و نمی توانند جبرانش کنند، ولی بی توجه به اهمیت آن، می گویند و به حرفشان ادامه می دهند. در صورتی که از انسان، به عنوان موجودی عاقل و با تدبیر انتظار می رود در این هنگام کمی بیشتر فکر کند و حرف هایش را با دقت بیشتری مطرح کند. بعضی انسان ها، اما این نکته را به کلی نادیده می گیرند و مانند دستگاهی اتوماتیک، اطلاعاتی را که ذخیره کرده اند در اختیار همه افراد می گذارند؛ بدون این که قادر باشند موضوع صحبت ها را پردازش یا گروه خاصی را به عنوان مخاطب انتخاب کنند.

رازداری ​ اما یکی از ویژگی های مثبت انسان هاست که نه تنها در زندگی فردی و شخصی می تواند به آنها کمک کند که حتی برای داشتن یک زندگی اجتماعی موفق هم موثر خواهد بود. کسی که می داند و می تواند راز دیگران را پیش خودش نگه دارد و با شخص دیگری در آن باره صحبت نمی کند، مسلما به عنوان فردی قابل اعتماد شناخته می شود و دیگران بیش از پیش به او روی می آورند.

البته باید بدانیم چه حرفی راز به حساب می آید و باید مخفی نگه داشته شود و چه حرفی راز نیست و مخفی نگه داشتنش مهم نیست. همین طور باید بدانیم چه زمانی رازی می تواند فاش شود و چه رازی را تا ابد باید مخفی نگه داریم؟!

خیلی وقت ها فکر می کنیم اگر کسی رازی را به ما می گوید، باید آن را تا ابد حفظ کنیم و درباره آن با کسی حرفی نزنیم، ولی گاهی همین رازداری ها می تواند مشکلاتی را به وجود آورد که به نفع هیچ کس نیست؛ مانند دوستانی که رازدار یکدیگر هستند و هیچ وقت حاضر نمی شوند با خانواده دوستشان درباره مشکلاتی که برای فرد پیش آمده، صحبت کنند یا آنهایی که زندگی مخفیانه دوستشان را از خانواده همسرش مخفی نگه می دارند یا خیلی های دیگر که مخفیکاری و دروغگویی را با رازداری و صداقت اشتباه گرفته اند.

پس یادمان باشد، رازداری از ویژگی های مثبت شخصیتی است، ولی باید بموقع و براساس عقل و منطق از آن استفاده شود؛ نه رازداری هایی که بیشتر به معنای پنهانکاری و فریب دیگران است.

یک دل و هزار راز نهفته

چرا بعضی در هیچ شرایطی و به هیچ قیمتی، راز دیگران را فاش نمی کنند؟ چه چیزی باعث می شود حرف دیگران را پیش خودشان نگه دارند و به بقیه مردم چیزی درباره آن نگویند؟

شاید این پرسش برای ​بسیاری مطرح شود و نتوانند جواب قانع کننده ای برایش پیدا کنند، اما متخصصان دلایل متفاوتی را در این باره بیان می کنند؛ مواردی که افراد را ترغیب می کند، رازدار باشند و راز مردم را افشا نکنند.

یکی از مهم ترین دلایل حفظ راز، پایبندی به مسائل و موضوعات اخلاقی است و این که آنها افشای راز را کاری خلاف اخلاق می دانند. همچنین بسیاری ممکن است از ترس عواقب افشای راز، آن را فاش نکنند و هیچ وقت درباره آنچه شنیده اند، صحبتی به میان نیاورند. آنها نگران نظر مردم و همچنین نظر خود فرد گوینده راز، نسبت به خودشان می شوند و دوست ندارند قضاوت نادرستی درباره آنها وجود داشته باشد. به همین دلیل سعی می کنند، راز را پیش خودشان نگه دارند و درباره آن صحبتی نکنند.

از طرفی، رازداری باعث رشد شخصیت و احساس استقلال فرد نیز خواهد شد و به او انگیزه بیشتری برای حفظ رازها می دهد. دیگران هم اعتماد بیشتری نسبت به او خواهند داشت و در نتیجه دوستان بیشتری پیدا خواهد کرد. بنابراین طبیعی است برای داشتن رضایت و همین طور لذت بردن بیشتر از زندگی و روابط دوستانه، افراد بخواهند رازداری را در وجودشان پرورش دهند و آن را تقویت کنند.

چرا رازها افشا می شود؟

اگر رازداری خوب است، اگر صفتی پسندیده به حساب می آید و اگر همه انسان ها دوست دارند با انسان های رازدار معاشرت کنند، پس چرا خیلی​ها نمی توانند راز دیگران را پیش خودشان حفظ کنند و خیلی راحت آن را فاش می کنند؟ بعضی شاید علت این کار را ندانند، ولی خواسته یا ناخواسته، راز افراد را به دیگران می گویند و نمی توانند در حفظ رازها موفق باشند. برخی هم اینقدر این کار را تکرار کرده اند که دیگر برایشان به یک عادت تبدیل شده و اصلا به فکر برطرف کردنش هم نیستند.

گروهی از این افراد، کسانی هستند که دائم با دیگران حرف می زنند. درباره موضوعات مختلف با بقیه صحبت می کنند، نظر شان را می گویند و نظر دیگران را می پرسند و در این جریان طبیعی است که رازهایی هم مطرح شود.

این افراد معمولا در جمع دوست و خانواده، شناخته شده هستند و کسی تمایلی به همنشینی و صحبت با آنها ندارد. مگر افرادی که به قصد دشمنی و برهم زدن زندگی دیگران با آنها صحبت می کنند تا اطلاعات خاصی به دست آورند. بنابراین دشمنی و داشتن افکار نادرست برخی افراد هم می تواند یکی از دلایل فاش کردن راز باشد که البته معمولا با قصد و نیتی مشخص انجام می شود.

گاهی هم برعکس، افراد اینقدر به یکدیگر اعتماد دارند و به دوستی هایشان مطمئن هستند که فکر می کنند هیچ رازی میان آنها وجود ندارد. برای همین ممکن است راز دیگران را هم خیلی راحت مطرح کنند و درباره آن با یکدیگر حرف بزنند. در صورتی که حتی میان دوستان صمیمی و اعضای خانواده هم باید حریم رازها را مشخص و حفظ کرد. نکته مهم این است که رازهای مردم به هیچ بهانه ای نباید موضوع صحبت های دسته جمعی دوستان و آشنایان باشد و به همین دلیل، توصیه می شود هر حرفی را قبل از این که مطرح کنیم، بسنجیم و درباره اش بیندیشیم؛ چراکه گفتن همین رازهای به ظاهر ساده، می تواند خانواده ها را از هم بپاشد و مشکلاتی را برای آنها فراهم کند.

بچه ها را رازدار بار بیاوریم

تاکنون فکر کرده اید​ اگر فرزندتان ببیند شما راز دوست و آشنا را با دیگران در میان می گذارید یا اگر رازی را که خودش به شما گفته است، در جمعی مطرح می کنید، چه احساسی به او دست خواهد داد؟

شاید فکر کنید بچه ها خیلی متوجه این موضوعات نمی شوند و در نتیجه بی توجه به آنها، رازهایشان را در مقابل دیگران فاش کنید و درباره راز بقیه هم حرف بزنید. در صورتی که کودکان از همان دوران خردسالی و کودکی رفتارهای شما را می بینند و به دقت آنها را بررسی می کنند. البته حتما همان کارها را هم تکرار خواهند کرد. پس اگر شما نتوانید رازدار خوبی باشید نباید از فرزندتان هم انتظار داشته باشید رازهای دیگران را پیش خودش نگه دارد.

علاوه بر این، زمانی که رازی را به شما می گوید یعنی به شما اعتماد دارد. پس به هیچ قیمتی نباید بگذارید این اعتماد از بین برود. اگر رازش را به دیگران بگویید ـ حتی اگر با همسرتان در این باره صحبت کنید ـ مطمئن باشید دیگر به شما اعتماد نخواهد کرد و حرف های مهمش را به شما نمی گوید.البته طبیعی است که پدر یا مادر درباره مشکلات فرزندشان با یکدیگر صحبت و مشورت کنند، ولی این صحبت ها نباید به گونه ای باشد که کودک اعتمادش را به شما از دست بدهد و فکر کند این کارتان فقط برای فاش کردن راز او بوده است.بچه ها باید در همان سال های کودکی این موضوع را درک کنند که اگر راز دیگران را فاش کنند، بقیه هم به آنها اعتماد نخواهند داشت و در مقابل اگر رازدار باشند، مورد اعتماد دیگر دوستان و آشنایان خواهند بود.

رازداری به نفع تان است

رازداری نه تنها از ویژگی های مثبت اخلاقی به حساب می آید که حتی می تواند زندگی فردی و اجتماعی انسان را نیز تغییر دهد؛ تغییرات مثبتی که فقط به دلیل حفظ راز دیگران، برای فرد ایجاد می شود. به عنوان مثال، کسی که به عنوان فردی رازدار در جمع شناخته می شود، دوستان بیشتری خواهد داشت و افراد زیادی به او اعتماد خواهند کرد. به همین دلیل هم دیگران با احترام خاصی با او برخورد می کنند.

از طرف دیگر، انسان های رازدار می توانند این خصوصیت را به دیگران بیاموزند و با رفتارهایشان آنها را هم تشویق به رازداری کنند. برای همین اعضای خانواده و بویژه فرزندان این افراد هم اهمیت رازداری را بخوبی درک خواهند کرد و انسان های رازداری خواهند بود. پس آنها هم می توانند در گفت وگوهایشان به دیگران اعتماد کنند و از آنها بخواهند رازها را پیش خود نگه دارند.

همچنین، خوب است به این نکته هم توجه کنیم که یکی از بدترین اتفاقاتی که پس از افشای راز برای فرد افشاکننده پیش می آید، اضطراب و نگرانی است و درست از لحظه ای که حرف از دهانش خارج می شود باید نگران این باشد که چه کسی این موضوع را می فهمد و چه زمانی خبر به گوش خود فرد گوینده می رسد؟! به همین دلیل، آنهایی که رازدار مردم هستند، آرامش خاصی را احساس می کنند و هیچ وقت با چنین مشکلاتی روبه رو نخواهند شد.

زن و شوهر باید رازدار هم باشند

همه می دانند زن و شوهر شریک زندگی یکدیگرند؛ در خوبی ها و بدی ها، سختی ها و راحتی ها و در همه مراحل زندگی، چه خوب باشد و چه بد، آنها باید کنار هم و همپای هم باشند. بزرگ ترها اعتقاد داشته و دارند که زن و شوهر باید محرم اسرار هم باشند. نباید چیزی را از دیگری مخفی کنند و همسرشان را غریبه بدانند. با این حال، متاسفانه بعضی زوج ها انگار نمی توانند یا نمی خواهند با هم همراه و همراز باشند. عده ای به هیچ وجه بلد نیستند رازداری کنند و گروهی هم مخفیکاری را بیشتر از صداقت و روراستی می پسندند.

در صورتی که هر دو شیوه اشتباه است و سرانجامی تلخ و ناخوشایند خواهد داشت. از نظر کارشناسان نیز تنها راه حفظ و ادامه زندگی زناشویی، در صداقت و رازداری همسران است.حالا بعضی ممکن است بگویند حرف دیگر اعضای خانواده و بویژه همسرشان را پیش غریبه ها بازگو نمی کنند و فقط با خانواده یا دوستان نزدیک خودشان در میان می گذارند. از نظر این افراد، چنین کاری اشتباه نیست و فاش کردن راز به حساب نمی آید. در صورتی که همین مساله هم می تواند موجب اعتماد نداشتن همسران نسبت به یکدیگر شود. در چنین شرایطی، طبیعی است افراد دیگر رازهای خود را با اعضای خانواده شان در میان نگذارند و نحوه برخوردشان را تغییر دهند؛ اما تاکنون فکر کرده اید اگر کسی در محیط خانواده و در جمع اعضای خانواده اش نتواند مشکلات، مسائل و رازهایش را مطرح کند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ اگر فضای خانه و خانواده هم قابل اعتماد نباشد، چه مشکلاتی پیش می آید و باید منتظر چه عواقب ناخوشایندی بود؟!

گاهی همسران ترجیح می دهند با یکدیگر درباره مشکلات و مسائلی که در زندگی دارند، صحبت نکنند. در این هنگام، شاید تا مدتی بتوانند این موضوعات را پیش خودشان نگه دارند و با کسی در این باره حرفی نزنند، ولی دیر یا زود، خسته و ناچار خواهند شد تا درباره این مسائل با فرد دیگری صحبت کنند. اگر همسرشان آماده شنیدن یا پذیرش این نکات نباشد یا اگر نتواند رازهای او را پیش خودش نگه دارد، طبیعی است که به غریبه ترها روی آورد و با آنها درد و دل کند.

از طرف دیگر، کسی که دائم درباره راز دیگران با همسرش صحبت می کند و حرف هایی را که مردم به عنوان راز با او درمیان گذاشته اند به همسرش می گوید، شاید نداند ولی به طور غیر مستقیم، همسرش را تشویق می کند که رازهای خود را به او نگوید. او با افشای راز دیگران به نوعی باعث ایجاد حس بی اعتمادی در همسرش می شود و طبیعی است که دیگر همسر او تمایل نداشته باشد با چنین فردی هم صحبت شود. البته بعضی وقت ها، زن یا شوهر با تعریف کردن راز دیگران می خواهند صداقت و صمیمیت شان را نشان دهند، ولی این کار بیشتر از آن که بتواند تاثیر مثبتی بر روابط میان همسران داشته باشد، باعث ایجاد حس بی اعتمادی میان آنها خواهد شد.


مراقب باشید رازها فاش نشود

خیلی وقت ها، اگر یکی از اعضای خانواده درددل کند و رازهایش را با دیگران در میان بگذارد، حتی بدون این که از آنها بخواهد، بقیه این راز را پیش خودشان نگه می دارند و هیچ وقت اجازه نمی دهند دیگران از آن بویی ببرند؛ البته کسانی هم هستند که این قانون نانوشته را نادیده می گیرند و اگر رازی در خانواده مطرح شود، بدون کوچک ترین مشکلی آن را به دیگران می گویند.

بعضی که حتی منتظر سوژه های جدید هستند تا بتوانند با دوست و آشنا درباره آن صحبت کنند و برای این افراد، چه چیزی بهتر از حرف زدن درباره راز دیگران؟! حرف و صحبتی که برایشان حسابی دلنشین و لذت بخش است و می تواند ساعت ها آنها را سرگرم کند. عده ای می گویند حرف های خانوادگی را به دوست های صمیمی می توان گفت و این غریبه ها هستند که نباید از جریان مطلع شوند. گروهی هم باور دارند دوستان نزدیک تر از اعضای خانواده هستند و رابطه دوستانه در مقایسه با روابط خانوادگی اهمیت بیشتری دارد. پس از نظر آنها هم بیان کردن رازهای خانوادگی در جمع دوستان و آشنایان به هیچ عنوان کار اشتباهی نیست.

خلاصه این که خیلی​ها ، به دلایل مختلف راز دیگران را فاش می کنند در حالی که افشای راز دیگران و صحبت کردن درباره آنها نه تنها خصوصیت اخلاقی مثبتی به حساب نمی آید که حتی می تواند مشکلات متعددی هم برای فرد ایجاد کند. البته دردسرها و عواقب ناشی از افشای راز هم دامن کسی را می گیرد که این راز را فاش کرده و هم کسی که رازش را با او در میان گذاشته است با مسائلی ناخوشایند روبه رو خواهد شد.

یکی از ساده ترین، مهم ترین و در عین حال اصلی ترین مشکلاتی که ممکن است برای فرد فاش کننده راز پیش بیاید، از دست دادن محبوبیت در جمع دوستان، آشنایان و اعضای خانواده است. مسلما کسی که قابل اعتماد نباشد و نتواند راز دیگران را پیش خودش نگه دارد، تنها می ماند و کسی تمایلی به برقراری ارتباط دوستانه با او نخواهد داشت.

از طرف دیگر، گاهی بیان کردن راز دیگران در جمع می تواند موجب از بین رفتن قباحت زشتی ها شده و افراد را به انجام کارهای نادرست هم تشویق کند. در شرایطی هم ممکن است روابط دوستانه یا خانوادگی را برهم بزند و مشکلاتی را برای افراد ایجاد کند؛ بنابراین به هیچ عنوان و در هیچ شرایطی نباید سخنی را که به عنوان راز به شما گفته شده، با دیگران در میان بگذارید و درباره آن صحبت کنید.

گاهی رازداری خطرناک است

گاهی بچه ها رازداری را می آموزند و خیلی خوب هم آن را در زندگی شان اجرا می کنند، اما همین رازدار بودن ​ ممکن است به ضررشان تمام شود به همین دلیل، حتما باید زمانی که درباره راز و اهمیت حفظ آن صحبت می کنید، خطرها و مشکلات احتمالی را هم برایش توضیح دهید.

کودک باید بدانند همه افراد قابل اعتماد نیستند و او نباید رازدارشان باشد. همچنین باید بداند هر حرف و عملی، راز نیست و نباید همه آنها را پیش خودش نگه دارد. اگر درباره این مسائل با بچه ها صحبت نکنید و این موضوعات را با آنها در میان نگذارید، شاید غریبه ها براحتی بتوانند از کودک سوءاستفاده کنند و دردسرساز شوند. پس قبل از هر چیز، مراقب فرزندتان باشید و پس از آن به کودک توضیح دهید هر حرفی راز نیست و او هم نباید رازدار همه افراد باشد.

در ضمن، اگر کودک به پدر و مادرش اعتماد کافی داشته باشد و والدین این حس را در او ایجاد کرده باشند، درباره تمام مشکلاتش با آنها صحبت خواهد کرد و موضوعی برای مخفی کردن نخواهد داشت که در این شرایط هم احتمال خطر بسیار کمتر خواهد شد.

 

اخبارمنتخب بانکی دات آی آر:

================

به اشتراک بگذارید
فریناز مختاری
فریناز مختاری
مقاله‌ها: 35586

نوشته‌ای مرتبط

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *