قلعه "ضحاک مار دوش" در افغانستان+عکس

در ولایت باستانی “بامیان” افغانستان قلعه کهن با برج و بارویی عظیم وجود دارد که به اعتقاد مردم، این قعله به ضحاک تعلق دارد.

در ولایت باستانی و تاریخی بامیان افغانستان و در وسط رودخانه‌های “پای‌موری”، “شش‎پل و دره ‎آهنگران” قلعه مخروبه‌ای قرار دارد که بسیاری معتقدند که متعلق به ضحاک است.

قلعه ضحاک که بنام “شهر سرخ” نیز یاد می‌شود، مجموعه وسیعی از ویرانه‌های تاریخی است که بر تپه سرخ رنگی در محل ورودی شرقی وادی بامیان قرار دارد.

ضحاک که بود؟

ضحاک به معنی خوش خنده یا خندان است و بر اساس شاهنامه فردوسی، پدرش مرداس نام داشته که پادشاه قدرتمند و افسانه‎ای مملکت بوری یا غوری بود که سال‎ها علیه “جمشید”، پادشاه افسانه‎ای بلخ جنگید.

افسانه‎ دیگری هم وجود دارد که ضحاک 2 مار خطرناک بر شانه‌های خود داشت و به همین علت وی را مار دوش می‌گویند.

در کنار شهر ضحاک قصه و داستان کاوه آهنگر وجود دارد که در دره آهنگران در قسمت غرب این شهر ساکن بوده است.

گفته می‎شود که بقایای خانه و مغازه آهنگری کاوه هنوز هم وجود دارد.

کاوه آهنگر از سرداران و شخص مورد اعتماد ضحاک بود که برای سپاهیان او سلاح می‎ساخت.

بر اساس افسانه‌های افغان، وی روزی به بهانه این که قصد دارد به مارهای ضحاک غذا بدهد با پتکش به سر ضحاک می‎زند و به زندگی آن پادشاه افسانه‎ای و مارهایش خاتمه می‎دهد.

(البته ماجرای شاهنامه بسیار حماسی تر از این حرف هاست و آنجا آمده کاوه پسرمرد آهنگری است که بر علیه ضحاک قیام می کند و او را می کشد و فریدون رابر تخت پادشاهی می نشاند.)

نگاهی به پیشینه تاریخی این شهر

روزگاری شهر ضحاک محل تلاقی کاروان‎های بازرگانی بود و این شهر از جنوب به سرزمین هند از شرق به ایران و از شمال به سلسله کوه‎های هندوکش و رود “آمو” متصل می‌شد.

وجود بقایایی چون دیوارهای مرتفع، برج‎های متعدد و راه‎های پر پیچ ‎وخم که هنوز هم قابل مشاهده هست، نشان از شکوه، رونق و ویژگی‌های دفاعی این قلعه باستانی دارد.

کارشناسان معتقدند که شهر به ۳ بخش پایین، بالای کاخ و همچنین بخش مسکونی تقسیم شده است.

براساس یافته‎های باستان‌شناسان و تاریخ‎نویسان، سبک معماری در برخی قسمت‎های باقی مانده از شهر نشانه‌هایی از دوره‎های مختلف تاریخی را نشان می‌دهد.

آثار موجود در این منطقه به دوره‌های مختلف تاریخی چون ترک‌های “یفتلی” (هون‌های سفید) که به قرن‌ چهارم تا نهم میلادی می‌رسد و شاخصه‌های معماری که به قرن‌ دهم تا سیزدهم میلادی مربوط می‌شود و همچنین بقایایی که نشان از دوره تیموری‌ در قرن پانزدهم تا شانزدهم میلادی دارد، در این ناحیه کشف شده‌اند.

تاریخ نویسان و شهر ضحاک

“کاظم یزدانی” از تاریخ‎نویسان افغان در این باره گفت که براساس کاوش‎های پراکنده و غیرعلمی، نتایج حفاری‌های انجام شده و نقاشی‌های موجود در این منطقه، می‌توان به این نتیجه رسید که ساکنان اولیه این شهر قبل از اسلام ترک‌ها و مغولان بوده‎اند.

وی تصریح کرد: از سفرنامه “هیوان تسانگ” سیاح چینی می‌توان به این نتیجه رسید که در زمان حیات او یک شاهزاده ترک در بامیان فرمان‎روایی می‎کرد.

“علی‎احمد کهزاد” یکی دیگر از تاریخ‎نویسان افغان در این باره می‌نویسد: در حفاری‌های انجام شده در این منطقه کوزه‌هایی به دست آمده است که بر روی آنها صورت برخی از شاهان ترک نقاشی شده است و پیش‌بینی می‌شود عمر این اشیاء به دوره ساسانی برگردد.

“ابراهیم اکبری”، رئیس اطلاعات و فرهنگ ولایت بامیان در این رابطه اظهار داشت: این شهر بعد از شهر “بلخ” (ام‎البلاد) توسط اولین حاکمان آریایی ساخته شد.

قصه‎هایی عامیانه در میان مردم بامیان وجود دارد که نشان می‌دهد، این شهر توسط یکی از شاهان مقتدر افسانه‌ای ترک‎ به نام ضحاک مار دوش ساخته شده است.

وضعیت کنونی شهر افسانه‎ای ضحاک

عکس از فارس

در حالی که این شهر به کلی ویران شده بود با این حال هنوز هم برای گردشگران و علاقه‌مندان به تاریخ جذابیت‌های خاص خود را دارد.

آثاری چون ویرانه برج‎های دیدبانی، دیوارهای منقش، چند مغاره، راه پلکانی که از یک تونل می‏گذرد و یک تونل پلکانی که به زیرزمینی ختم می‌شود، در این شهر و قلعه تاریخی به چشم می‌خورند.

متأسفانه با گذشت هر سال شهر ضحاک بیشتر تخریب می‌شود، بارندگی‌های فصل بهار و برف‌‎های زمستانی در تخریب این شهر نقش تعیین کننده‌ای دارد.

در زمان بارش‌های بهاری و در زمستان امکان ورود به این قلعه که بر فراز تپه‎ای قرار دارد، وجود ندارد زیرا امکان سقوط بخش‌هایی از برج‎ها و دیواری‎های آن وجود دارد.

تونل پلکانی زیرزمین در نزد مردم محل به “راه ‎آب‌ دوزدک ” معروف است.

این تونل خمیده، مارپیچ و پله پله است که حفاری آن از وسط شهر و از تپه پائینی آن به سوی زیر زمین حفر شده و به حوض آبی که اکنون خشکیده است، متصل می‎شود.

“هادی غفاری” یکی از باستان‌شناسان افغان، معتقد است: زمانی که این شهر آباد بوده است، آب رود‎خانه بامیان از نقطه نامعلومی از طریق لوله‌های سفالی و از زیر تپه ضحاک به حوض متصل می‌شده و در هنگام حمله دشمنان و محاصره شهر، آنها از طریق همین تونل پلکانی آب مورد نیاز خود را تأمین می‌کردند.

با وجود آنکه شهر ضحاک یکی از هشت بنای تاریخی ولایت بامیان به شمار می‌رود و به عنوان میراث فرهنگی جهان در سازمان “یونسکو” ثبت شده است با این حال وضعیت آن بسیار غم‎انگیز و اسفبار است.

بقایای این شهر هم اکنون در حال محو شدن است و حوادث طبیعی هر روز باعث تخریب بیشتر بقایای این شهر می‌شود.

چه کسانی این شهر را تخریب کردند

این که شهر ضحاک در کدام دوره بنا شده است را هیچ‌کس به صورت دقیق نمی‌داند با این حال برخی از پژوهشگران تاریخ تخریب این شهر را مربوط به حمله مسلمانان در دوره صفاریان می‌دانند.

در کتاب “بامیان سرزمین عجایب” آمده است: “چنگیزخان” تنها حصار بامیان را که شهر “غلغله” امروزی است به ویرانه تبدیل کرد به طوری که در زمان یورش او هیچ نامی از این شهر در تاریخ ذکرنشده است و شواهد زیادی وجود دارد که این شهر قبل از آن تخریب شده است.

بخش بالایی برج‌های شهر ضحاک که در تپه‌های شمالی این شهر باستانی به جای مانده است، دوباره بازسازی شده‎اند.

به نظر می‌رسد که این شهر یکبار به صورت کلی ویران شده است و قرن‌ها است که مخروب مانده و بر اثر ریزش مداوم برف و باران بخشی از دیوار برج‏ها ساییده شده بعدها بر روی بقایای این شهر دیوار برج‎ها و دیوارهای جدیدی ساخته شده است.

“محمد صالح کنبو لاهوری” نوشته است: زمانی که “نظرمحمد خان” پادشاه ازبک در رمضان سال ۱۰۳۷ هـ ق به بامیان حمله کرد، حاکم بامیان از طرف سلطنت “بابری” هند که شخصی به نام “خنجرخان ترکمنی” بوده و مقر حکومت او شهر ضحاک بوده است و او در قلعه ضحاک به مقاومت پرداخت.

در برخی منابع تاریخی نیز آمده است: نادرشاه افشار برای آخرین بار فرزندش “نصرالله میرزا” را به همراه ۲۰ هزار نفر دیگر برای تسخیر مناطق مرکزی افغانستان به قلعه ضحاک مار دوش فرستاد تا آنان را به اطاعت از پادشاهی خود در آورد.

شهر ضحاک در حال نابودی

بامیان از ولایت‌های برفگیر افغانستان است و بارندگی‌های سنگین این ولایت، هر روز از عمر قلعه و شهر تاریخی ضحاک می‌کاهد.

نیاز است تا مسئولان افغان و فرهنگ دوستان، این اثر کهن و باستانی را از خطر نابودی کامل نجات دهند.