چگونه کسب و کار خود را دگرگون کنید؟! (48)

برای مشاهده تمام شماره های این سلسله گزارش ها اینجا عضو شوید

کسب و کار شخصی و درآمد مستقل داشتن آرزوی خیلی هاست. بسیاری از مردم در سراسر جهان رویای داشتن شرکتی بزرگ با کارمندان بسیار و ریاست بر آن را در سر می پرورانند اما خبر ندارند که با یک شرکت کوچک و تعداد محدودی کارمند هم می توان موفق شد.

از این پس قصد داریم در سلسله گزارش هایی به تبیین اصولی تازه و نو درباره کسب و کار بپردازیم تا کاربران گرامی سایت بانکی بتوانند با دید بازتری درباره کسب و کار خود تصمیم بگیرند.

آنچه در سلسله گزارش های پیش رو می خوانید با آنچه تاکنون درباره راه اندازی و اداره یک کسب و کار شنیده یا خوانده اید تفاوت دارد..

داستان این مجموعه گزارش درباره شرکتی نه چندان بزرگ اما بسیار موفق است که با تکیه بر اصولی که از نظر منطقی چندان درست به نظر نمی رسند به درآمدهای میلیونی رسیده است.

روزهای یک شنبه و پنجشنبه هر هفته منتظر یک قسمت از این گزارش باشید.

پیشنهاد ما به شما این است که خواندن این رشته گزارش ها را از دست ندهید.

ساعت ۵ کار را تعطیل کنید
کارمند رویایی برای بسیاری از شرکت ها شخصی حدود ۲۰ ساله است که کمترین دغدغه غیر شعلی را داشته باشد، بتواند ۱۴ ساعت در روز کار کرده و برای خواب هم پشت میزش بخوابد. اما پر کردن اتاقی با کارمندان دود چراغ خور آنقدرها هم که نشان می دهد رویایی نیست. این کار افسانه ای مثل “این تنها راه برای رقابت با بزرگان است.” را ملکه ذهن می کند.

شما نیاز به ساعت های بیشتر ندارید، آنچه نیاز دارید ساعت های بهتر است. وقتی افراد کاری برای انجام دادن در خانه دارند، به کارشان می چسبند. آنها کارهای مربوط به شغلشان را در اداره انجام می دهند چون بعد از کار باید جای دیگری باشند. آنها تاثیرگذاری بیشتری در محیط کار از خود نشان می دهند چون باید اینگونه باشند. آنها باید مراقب کودکانشان باشند یا به کلاس های گوناگون بروند. پس همه وقتشان را در محل کاربه کار کردن می گذرانند.

می گویند:” اگر خواستید کسی کاری برایتان انجام دهد، این کارار از کسی بخواهید که سرش خیلی شلوغ است.” شما هم از کسانی بخواهید که وقت سر خاراندن ندارند. کسانی که دغدغه های غیرشغلی هم دارند. کسانی که دقت بیشتری درباره انجام کارها به خرج می دهند. نباید انتظار داشته باشید که کار و شغل همه زندگی یک نفر باشد یا دستکم توقع نگه داشتن فرد برای ساعت های طولانی در محیط کار را نداشته باشید.

بریدگی را تبدیل به زخم نکنید!

به محض اینکه روندی رو به کج راهه یا بیراهه بگذارد، تمایل طبیعی این است که برایش سیاستی اندیشیده شود. به عنوان نمونه اگر کسی لباس نامناسب محل کار نمی پوشد، نیازی نیست قانونی برای لباس پوشیدن وضع کنید آنهم سختگیرانه. تنها کاری که باید بکنید این است که به آن شخص بگویید دیگر چنین لباسی نپوشد.

سیاست ها پانسمانی برای زخم های سازمانی هستند. آنها واکنش هایی افراطی و به صورت قانون درآمده نسبت به موقعیت هایی هستند که دیگر نباید اتفاق بیفتند. آنها تنبیهی جمعی و عمومی برای اشتباه های شخصی هستند. بروکراسی و کاغذ بازی اینگونه ایجاد می شود. هیچکس نه دلش بروکراسی می خواهد و نه دوست دارد آغاز کننده اش باشد. کاغذبلزی ها اندک اندک دزدکی به شرکت ها نفوذ می کنند. آنها به ازای هر سیاست یک زخم در شرکت ایجاد می کنند. پس برای هر بریدگی ساده ای را تبدیل به زخم نکنید. سیاست ها و خط و مشی ها تنها برای موقعیت هایی است که بارها و بارها تکرار می شوند.

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید؟! (۱)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید (۲)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید؟! (۳)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید (۴)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید (۵)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید (۶

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید؟! (۷)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید؟! (۸)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید (۹)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید (۱۰)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید (۱۱)

چگونه کسب و کارتان را دگرگون کنید؟! (۱۲)