از هر ۵۰ نوجوان آمریکایی، یک نفر فاقد خانه ی ثابت است و به همراه خانواده خود در هتل، مراکز خیریه، خانه ی دوستان و اقوام زندگی می کند. شرایط سخت اقتصادی، خانواده های آمریکایی را بر آن داشته که اقدام به فروش خانه های خود کنند و به زندگی در اتاق یک هتل ارزان قیمت بسنده کنند.

مایکل یکی از این نوجوانان است که پس از بیکاری پدرش، مجبور است با خانواده در اتاق دو تخته یک هتل زندگی کند. پدر او دوباره مشغول به کار شده است اما حقوقی که دریافت می کند کفاف کرایه خانه را نمی دهد. او می گوید:” ما  در اینجا اصلاً راحت نیستیم.  پدرم آنقدر پول در نمی آورد که بخواهد خانه ی  بخرد یا حتی آن را اجاره کند.” پدر و مادر مایکل نگران وضع فرزند خود هستند که در درس های خود افت کرده و روز به روز منزوی تر می شود.

بسیارند نوجوانانی که در شرایطی مانند شرایط مایکل به سر می برند. مدارس آمریکا اعلام کردند که در سال تحصیلی ۲۰۰۷-۲۰۰۸ ، ۱۸ درصد به تعداد دانش آموزان بی خانمان افزوده شده است.

به همین منظور مراکز خیریه بسیاری در آمریکا در صددند تا با کمک به خانواده های این نوجوانان، آنها را از این بیخانمانی و آوارگی نجات دهند.

اما این کودکان  علاوه برخانه، بسیاری از لوازمی که به آنها تعلق خاطر داشته اند نیز از دست داده اند. بریتا ۱۳ساله می گوید:” من علاوه بر خانه، دیگر لباس ها ی خودم را نیز ندارم. در حال حاضر شلوار پدر بزرگ و پیراهن مادربزرگم را به تن دارم و نمی توانید تصور کنید که چه احساس بدی به انسان دست می دهد هنگامی که چیزی از خود نداشته باشد و مجبور باشد از دیگران قرض کند.”