واژه سايبر تروريسم در دهه 1980 از سوي باري کالين ابداع شد. شايد بتوان گفت جامع ترين تعريف از سايبر تروريسم از سوي دنينگ ارائه شده است.
تعريف وي از سايبر تروريسم چنين است: سايبر تروريسم ,حاصل تلافي تروريسم و فضاي مجازي است. سايبر تروريسم, بيشتر به معناي حمله يا تهديد بر حمله عليه رايانه ها, شبکه هاي رايانه اي و اطلاعات ذخيره شده در آنهاست. هنگامي که به منظور ترساندن يا مجبور کردن دولت يا اتباع آن براي پيشبرد اهداف سياسي يا اجتماعي خاص اعمال مي شود.
به گزارش بانکی دات آی آر يک حمله براي اين که به عنوان سايبر تروريسم شناخته شود, بايد به خشونت عليه اشخاص يا دارايي ها منجر شود يا دست کم آسيب کافي براي ايجاد ترس را باعث شود. از حملاتي که منجر به مرگ يا صدمات بدني , انفجار , سقوط هواپيما , آلودگي آب ياخسارات متعدد اقتصادي مي شود, مي توان به عنوان مثال نام برد.
حملات جدي عليه زيرساخت هاي حياتي نيز بسته به نوع شدت و تاثير آنها مي تواند اقدامي سايبر تروريستي باشد. حملاتي که خدمات عمومي غير حياتي را مختل مي کنند يا آنها که فقط سر و صداي پرهزينه ايجاد مي کنند را نمي توان به عنوان سايبرتروريسم طبقه بندي کرد.
شيوه هاي سايبر تروريسم
همان طور که مواد منفجره و سلاحهاي گرم , اصلي ترين ابزار تروريسم کلاسيک هستند, محتمل ترين اسلحه سايبرتروريست ها نيز رايانه است. روشهاي زيادي وجود دارد که تروريست ها مي توانند از رايانه به عنوان يک وسيله تروريستي استفاده کنند. اساسي ترين روشهاي سايبر تروريسم عبارتند از : هک کردن و ويروس هاي رايانه اي , جاسوسي الکترونيک ,دزدي هويت و تخريب يا دستکاري اطلاعات.
سایبر تروریسم که یکی از پیچیدهترین و خطرناکترین انواع جرایم اینترنتی است، به فرآیندی اطلاق میشود که در آن، مجموعهیی از برنامهریزیها و تهدیدها به وسیلهی اینترنت منجر به ایجاد آسیب و تخریب در جهان واقعی و از بین رفتن امنیت روانی و فیزیکی مردم میشود.
از آنجایی که اینترنت در حال گسترش یافتن است و ابعاد مختلف فعالیتهای انسانی را رو بهروز بیشتر دربرمیگیرد، تروریستهای مجازی قدرت بیشتری مییابند و از طریق استفاده از مزیت گمنامی و پنهانسازی هویت در اینترنت، تهدید خود بر امنیت، سلامت، ثبات و استقلال افراد، گروهها و احزاب افزایش میدهند. این تهدیدها اغلب گروههای قومی، احزاب سیاسی، روشنفکران، نویسندگان و روزنامهنگاران را با آسیبهای اجتماعی و حتی خطرات جانی مواجه میکند.
علیرغم اینکه دنیای کامپیوتر و ارتباطات روز به روز بیشتر گسترش مییابد و ابعاد جدیدتری از آن برای جهانیان نمایان میشود، اما اکثر کشورهای توسعهنیافته در حوزهی علوم آیتی و ارتباطات، با معرفی و پرورش جوانانی که به تفریح و مزاح اینترنتی علاقهمندند و این تفریحات را برای مقاصدی خطرناک و غیرانسانی به کار میگیرند، پایهگذار گسترش سایبر تروریسم میشوند.
در حال حاضر سرویسهای امنیتی و اطلاعاتی برخی از کشورها که سایبر تروریسم را تهدیدی بر امنیت مردم و نخبگان و اهالی سیاست خود میدانند، دپارتمانها و نهادهایی ویژه را برای مبارزه با این پدیدهی نوظهور طراحی کردند.
سایبر تروریستها که اغلب افرادی متخصص و مسلط به جنبههای مختلف کار با کامپیوتر و میانبرهای زیرزمینی آن هستند، با کنترل کردن ایمیلها، متن گفتوگوهای افراد و ردیابی کردن ارتباطات آنها روی اینترنت، قرارهای ملاقات و محلهای حضور فیزیکی آنها را شناسایی میکنند و مقاصد خود را با حضور ناشناس در آن منطقهها به ثمر میرسانند.
این افراد همچنین ممکن است خود را به عنوان کارپردازان یا نمایندگان شغلهای مختلف معرفی نمایند و با طراحی پایگاههای اینترنتی جعلی یا سناریوهای ارتباطی غیرواقعی از جمله دعوت به همایشها، سخنرانیها یا میهمانیهای رسمی، افراد و گروههای مورد نظر خود را به حضور در یک محل خاص ترغیب کنند و آنگاه برنامههایی از جمله قتل یا ایجاد آسیبهای فیزیکی و حتی اخاذی مالی را به اجرا برسانند.
هرمی ها نمونه ای از سایبر تروریسم
همچنین نمونههایی از جمله شرکتهای هرمی که با عنوان ایجاد درآمد و تقسیم پول بین اعضای گروه خود، افراد زیادی را در یک موقعیت مکانی و فیزیکی خاص جمع میکند و غالباً با آب و رنگ و لعاب ساختمانهای شکیل و فوقمدرن، قربانیان خود را فریب میدهند، دستهیی جدید از تروریستهای مجازی هستند که اخبار مربوط به قربانیان آنها در ایران نیز کمابیش به گوش میرسد.
هکرها مثل دزدهای واقعی!
اگر سایبر تروریستها را به مثابه قاتلان یا اراذل و اوباش در جهان واقعی تصور کنیم، هکرها و قفلشکنان اینترنتی مانند دزدان و زورگیرانی هستند که دسترسی غیرقانونی و دزدی اطلاعات، تنها ابزار و روش کار آنهاست.
با الکترونیکی شدن سامانه های مالی و اعتباری به ویژه بانک ها و موسسات اعتباری خطر نفوذ این سارقان هزاره سوم در عرصه اقتصادی بیشتر می شود. یک تروریست سایبری می تواند با نفوذ به سیستم کامپیوتری شما به شماره حساب و مشخصات حساب شما دست یابد و از این طریق حساب شمارا تخلیه کند و یا به شکلی گسترده به سیستم بانک نفوذ کرده و با هدف ایجاد هرج و مرج و دزدی حساب مشتریان بانک را خالی و یا موجودی آن را به حساب دیگری واریز نماید.
توجه داشته باشید برخی از این گونه افراد بدون صرف هرگونه هزینه ای و تنها از طریق یک سیستم کامپیوتری اعمال خود را اجرا می کنند.
برخی از صاحب نظران نگرانند که در کشور های در حال توسعه و با گسترش شکل گیری طبقه جدیدی از جوانان آگاه به کامپیوتر و با توجه به ناآگاهی نسل گذشته از نحوه استفاده از این تکنولوژی ها بحران امنیتی در این خصوص بروز کند.
راهکارها
مسلما با توجه به مزایای بی نظیر تکنولوژی به هیچ عنوان نمی توان از آن چشم پوشی کرد بنابر این دفاع در مقابل تروریسمی که در چارچوب آن رایانه و اینترنت نقش مهمی را ایفا میکند تا اندازه زیادی شبیه دفاع در مقابل تروریسمی است که رایانه و اینترنت نقشی در آن ندارد. اقدامات عادی مانند بازدارندگی، قانون، دفاع، مذاکره و دیپلماسی در این خصوص نیز موثر است با این تفاوت که دامنه عناصر خاصی گستردهتر است و نیز باید این روشها روزآمد شوند. راهکارهای اصلی دفاع در برابر سایبر تروریسم را میتوان در ۳ شاخه اصلی آموزش، ساز و کار حقوقی و تقویت دفاعی طبقهبندی کرد.
الف) آموزش
مهمترین مرحله در جلوگیری از سایبرتروریسم، آموزش است. این آموزش شامل آموزش عمومی و آموزش مقامات اعم از مقامات سیاسی، امنیتی و پلیس است. نهتنها مردم عادی؛ بلکه بسیاری از مقامات سیاسی و امنیتی نیز هیچگونه اطلاعی درباره امکان وقوع حملات سایبرتروریستی ندارند.
در خصوص آموزش عمومی، مهمترین نکته این است که کاربران اینترنت را نسبت به ایمنتر کردن رایانههای شخصی متقاعد کرد و در این راه میتوان از آموزشهای رسمی و اطلاعرسانی از طریق رسانههای عمومی بهره گرفت. آموزش و اطلاعرسانی به مقامات ارشد سیاسی و امنیتی نیز جایگاه ویژهای دارد و باید این مقامات نسبت به حساسیت مساله مطلع شوند تا تمهیدات لازم را برای مقابله با سایبرتروریسم عملی کنند.
ب) ساز و کار حقوقی
مرحله بعد در مبارزه با سایبرتروریسم، استفاده از ساز و کار حقوقی و قضایی مناسب است. اولین گام در این راه تدوین و یک شکل کردن قوانین جرایم رایانهای و اینترنتی خواهد بود. در کشور ما هنوز قوانین خاصی راجع به جرایم رایانهای و اینترنتی تدوین نشده است و این موضوع یعنی وجود خلاءهای قانونی که نیروهای امنیتی را در مقابله با جرایم رایانهای و اینترنتی، سردرگم میکند و توانایی واکنش به موقع و مناسب را از آنان میگیرد.
ایجاد دادگاههای خاص جرایم رایانهای و اینترنتی نیز از جمله گامهای بسیار مهم و موثر در مقابله با سایبرتروریسم است. همانگونه که برای جرایم خاص، دادگاههای ویژهای وجود دارد برای مقابله با سایبرتروریسم و جرایم سایبر نیز تاسیس دادگاههای ویژهای مورد نیاز است.
وجود این دادگاههای خاص، رسیدگی به این جرایم را آسانتر و سریعتر میکند و در نتیجه مجرمان یقین خواهند داشت که بسرعت و به طور ویژهای به جرم آنها رسیدگی خواهد شد و این موضوع گامی بزرگ در خصوص مبارزه با سایبرتروریسم محسوب میشود.
ج) تقویت دفاعی
ایجاد سازمانهای مسوول مقابله با سایبرتروریسم مهمترین راهکار دفاعی در برابر سایبرتروریسم خواهد بود. لازم است سازمانهای امنیتی خاصی تاسیس شوند که مسوولیت آنها مطالعه و تحقیق و مقابله با حملات سایبر باشد. این سازمانها میتواند درون نهادهای مختلف امنیتی و سیاسی شکل گیرد؛ ولی مساله مهم این است که حوزه کاری هر کدام از آنها باید به طور دقیق مشخص باشد و مبادله اطلاعات سازمانهای امنیتی مختلف مد نظر قرار گیرد.
روش دفاعی دیگر عبارت است از سختتر کردن حملات از طریق تقویت فناوریهای امنیتی. به نظر میرسد مهمترین هدف حملات سایبر تروریستی زیر ساختهای حیاتی کشور باشد. از جمله این ساختها میتوان از مخابرات، بانکداری، حمل و نقل، شبکه برق، نفت و گاز، آب، خدمات اضطراری و خدمات دولتی نام برد. از دیگر راهکارهای دفاعی فراگیر و عمومیتر میتوان به تعریف روزآمد ویروسهای رایانهای، استفاده از نرمافزارهای ضد ویروس، استفاده از رمزهای عبور قوی و دیوار آتش اشاره کرد.
► آیا برای میلیاردر شدن به دنیا آمده اید؟
ماجرای جعل اسکناس و اولین جاعلی که ایرانی نبود! ◄