بانکی دات آی آر: مقاله زیبایی در مجله کسب و کار هاروارد وجود دارد که به قلم فردی نظامی نوشته شده است. البته ارزش این مقاله صرفا به شیوایی قلم نویسنده که قبلا در جنگ حضور داشته است، نیست. این مقاله حرف جدیدی درباره نوشتن ایمیل‌های کاری دارد؛ نکاتی که تا به حال هرگز از هیچ متخصص منابع انسانی یا متخصص تولید محتوا نشنیده‌ام. هرچند این متن کوتاه است، اما برای من مفید بود چون حرف تازه‌ای داشت. قبل از صرف یک دقیقه برای خواندنِ متن به این توجه داشته باشید که نکته‌های گفته شده در این متن صرفا برای ایمیل‌های کاری نیست، چه بسا اگر عادت به رعایت کردن این نکات در تمام ایمیل‌هایمان شویم در تصمیم‌گیری‌هایمان هم تامل بیشتری کنیم.
در ایمیل‌های نظامیان معمولا مسائلی چون «پیروزی در ماموریت» یا «شکست در ماموریت» نکات مهم آن ایمیل محسوب می‌شوند. به همین دلیل در عنوانِ ایمیل (Subject) هم، این دو مورد را به صراحت ذکر می‌کنند. اولین کلمه‌هایی که گیرنده‌ی ایمیل می‌بیند، نامِ شما و عنوان ایمیل است. حتما درک می‌کنید که نام‌هایی چون «قوی سیاه»، «نیلوفر آبی»، «تخته سیاه» و اسامی از این دست برای ایمیل مناسب نیستند. بنابراین از توضیح این بخش صرفنظر می‌کنم. بیایید به «عنوان» ایمیل بپردازیم. عنوان ایمیل باید کاملا واضح، هدف ایمیل را توضیح دهد؛ طوری که گیرنده‌ی ایمیل با خواندن آن بداند موضوع نوشته چیست. مثلا در ایمیل‌های نظامی برای نوشته‌ایی که درخواستِ امضای فرمی را دارد، عنوان امضا (Sign) نوشته می‌شود. یا برای درخواست اجازه یا گرفتنِ موافتِ فردِ گیرنده‌ی ایمیل، کلمه «درخواست» (Request) در عنوانِ ایمیل ذکر می‌شود. به این ترتیب فردِ گیرنده قبل از خواندنِ ایمیل درک بهتری از محتوای ایمیل دارد و همین می‌تواند روند رسیدگی به آن ایمیل را سرعت ببخشد. دفعه بعدی که از مدیرتان درخواست وقت مرخصی داشتید می‌توانید در عنوان ایمیل بنویسید: درخواست_ مرخصی. به همین سادگی هدف از ایمیل فرستادن‌تان را مشخص کرده‌اید. یا اگر با شرکتی قرار جلسه داشته باشید می‌توانید در عنوان ایمیل بنویسید: هماهنگی_ وقت جلسه.
یکی از مزیت‌های نوشتن عناون ایمیل در این شیوه، فکر کردن درباره هدف ایمیل است. این شیوه شما را مجبور می‌کند به هدفِ ایمیل‌تان بیشتر توجه کنید. اینکه قبل از نوشتنِ متنِ ایمیل، یا حتی تصمیم گرفتن به نوشتن، به هدفِ کارتان فکر کنید باعث می‌شود خواسته‌تان را بهتر بشناسید. اعتراف می‌کنم بارها برای من پیش آمده است که ایمیلی برای دوستم یا استادم فرستاده‌ام و بعد از فشردن دکمه «ارسال» از کارم پشیمان شده‌ام!
بانکی: سمیرا همتی
► آیا ما مسول عادت‌هایمان هستیم؟
چطور در رزوهای اولِ کار تاثیرگذار باشیم؟ ◄
در بیمارستان‌های این کشور، به جای اینکه اورژانس به محلِ حادثه برود به جای دیگری هدایت می‌شد و این یعنی بحران. حتی شرکت‌های خودروسازی نیسان و رنو هم بخش‌هایی از تولیدشان را به خاطر این ویروس تعطیل کردند.
روزی را در نظر بگیرید که تمام اهدافِ کاری‌تان به سرانجام رسیده است و حس می‌کنید لیاقت حقوقِ بالاتری دارید. این روز دقیقا همان روزی است که داشتنِ مهارت‌های ارتباطی به کمک‌تان می‌آید.
این زوجِ دوست داشتنی، وقت و هزینه‌ی زیادی صرفِ تبلیغات برای جذب مشتری کرده بودند؛ در نتیجه به مشتری‌های قدیمی کمتر از قبل توجه می‌شود و همین باعث شده تا مشتری‌های قدیمی ترک‌شان کنند.
فرض کنید در سازمانی مشغول به کار شده‌اید. ایده‌ی خوبی در مورد بهتر انجام دادنِ کارهای سازمان به ذهن‌تان می‌آید. اینکه چطور همکار یا مدیرتان را مجاب کنید ایده‌تان ارزشمند است، به مهارتِ فروشِ شما بستگی دارد.
دور و برتان را نگاه کنید. بینِ دوست و آشنا و همکلاسی‌های سابق و افراد فامیل، چه تعداد افرادی را می‌بینید که به دنبال تحصیلات عالیه (ارشد، دکتری، پست دکتری) رفته‌اند؟
البته کسب و کارها می‌توانند با تولید محصولات جدید، هدایای ارزشمند و تخفیف‌های شگفت‌انگیز مشتریانِ جدید را به سمت خودشان جذب کنند، اما چه جذبی؟
شاید وقتی صحبت از کارِ نوجوانان بشنوید، لبخند بزنید و از موضوع رد شوید. حق هم دارید، کار برای تحصیلکرده‌ها وجود ندارد، آن وقت نوجوان 14، 15 ساله کار پیدا کند؟
نوجوان‌ها معمولا برای نشان دادنِ حسِ بزرگ‌شدن، کارهای بزرگسالان را انجام می‌دهند. گاهی از خواهر و برادرِ کوچکتر مانندِ والدین مراقبت می‌کنند، گاهی مسولیت خریدهای خانه را بر عهده می‌گیرند و گاهی به سراغ کارِ نیمه‌وقت می‌روند.
لیزی در سال 2014 در 14 سالگی سایتی راه‌اندازی کرد و در آنجا دستور غذاهای سالم را قرار داد.